αναδημοσιεύσεις από την ασταμάτητη μηχανή
Κυριακή 1 Νοέμβρη. Αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τεχνολογικό βολονταρισμό του κεφάλαιου για την πιο συστηματική εκμετάλλευση των πάντων δεν είναι καινούργιο στον πυρήνα του. Αλλάζει φυσικά μορφές μέσα στην εξέλιξη της «τεχνολογικής προόδου». Όμως υπάρχει κι ένας ακόμα παράγοντας που επιβάλει την βίαιη επιτάχυνση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, εξηγώντας έτσι το γιατί η «αντιμετώπιση του κορονοϊού» προβάλεται πια σαν σχεδόν αποκλειστικά «δυτικό» πρόβλημα. Κι αυτός ο παράγοντας είναι η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού, διακρατικού ανταγωνισμού. Στο cyborg νο 18 (του περασμένου Ιούνη) θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει σε ένα κείμενο του Harry Tuttle με τίτλο the shape of things to
Κυριακή 1 Νοέμβρη. Το έχουμε ξαναγράψει, ας το επαναλάβουμε. Απ’ όλους τους επιμέρους καπιταλιστικούς τομείς της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, τα δυτικά αφεντικά θεωρούν ότι εξακολουθούν να έχουν «τεχνολογικό πλεονέκτημα» (απέναντι στον κινέζικο καπιταλισμό) στη βιομηχανία της υγείας. Είναι ένας απ’ τους μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού (ή ήταν ως τις αρχές του 2020…) τομείς που τα δυτικά αφεντικά αγωνίζονται με νύχια και με δόντια (και με «έξοδα των υπηκόων» τους) να κρατήσουν αυτό το τεχνολογικό προβάδισμα. Στην τεχνητή νοημοσύνη, στις 5G επικοινωνίες, στην κβαντική φυσική έχουν χάσει. Τί σημαίνει όμως «τεχνολογικό προβάδισμα» στη βιομηχανία της υγείας; Σημαίνει ένα κρίσιμο
Κυριακή 1 Νοέμβρη. Τον Peter Gotzsche δεν θα τον θυμάστε. Τον παρουσιάσαμε (χάρη στις έρευνες του Σ.) νωρίς, σχεδόν στην αρχή της τρομοεκστρατείας: την Κυριακή 5 Απρίλη, κάτω απ’ τον τίτλο ιατρικά λάθη, φαρμακοβιομηχανίες – και οργανωμένο έγκλημα. Είχαμε βάλει ένα 8λεπτο video του, το οποίο ακόμα κι αν είχατε δει τότε, θα πρέπει να ξαναδείτε οπωσδήποτε τώρα: σχετίζεται άμεσα με τις χιλιάδες θανάτων απ’ τα «πειραματικά» (εξαιρετικά τοξικά και θανατηφόρα) κοκτέιλ φαρμάκων που δοκιμάστηκαν μαζικά, σε πάρα πολλά κράτη, υπό την αιγίδα του Π.Ο.Υ. σαν πιθανές «θεραπείες» για τον τσαχπίνη – γράφαμε επ’ αυτού πριν 2 ημέρες (θανατόμετρο 1,2,
Κυριακή 1 Νοέμβρη. Και συνεχίζει (ο τονισμός δικός μας): … Πολλοί από τους αναγνώστες του βιβλίου θα αναρωτηθούν μήπως ο Peter υπερέβη εαυτόν όταν λέει ότι οι δραστηριότητες της βιομηχανίας φαρμάκων ισοδυναμούν με οργανωμένο έγκλημα. Τα χαρακτηριστικά του οργανωμένου εγκλήματος, το racketeering, έχει οριστεί στις ΗΠΑ ως επανειλημμένη διάπραξη συγκεκριμένων αδικημάτων, όπως εκβιασμός, απάτη, ομοσπονδιακά αδικήματα που αφορούν παράνομα φάρμακα, δωροδοκία, κατάχρηση, παρακώλυση της δικαιοσύνης, παρεμπόδιση επιβολής του νόμου, αθέμιτη παρέμβαση με επηρεασμό μαρτύρων και πολιτική διαφθορά. Ο Peter δίνει στοιχεία, τις περισσότερες φορές αρκετά αναλυτικά, υποστηρίζοντας την κατηγορία που απευθύνει ότι οι φαρμακοβιομηχανίες είναι ένοχες για τα περισσότερα από
Κυριακή 1 Νοέμβρη. Όταν οι πολιτικές βιτρίνες διάφορων κρατών «κήρυξαν πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» οι caradinieri υιοθέτησαν αυτούσια, 110%, τα θεωρήματα των αφεντικών και των λακέδων τους: βρισκόταν σε εξέλιξη μια φονική εισβολή (δέχτηκαν…) απέναντι στην οποία πρέπει να γίνουμε πειθαρχημένοι «στρατιώτες της υγείας». Όμως αυτή η συγκεκριμένη αντίληψη περί «υγείας» που πρότεινε το σύστημα (όπως έχει κάνει στο παρελθόν με άλλες μεγάλες ιδέες, όπως π.χ. η «ελευθερία», την στιγμή που τις επιστρατεύει…) και αποδέχτηκαν οι caradinieri ήταν ήδη «κρέας για τα κανόνια» των φαρμακοβιομηχανιών, σε οργανική συμμαχία πια με τις big tech! Πρακτικά το κράτος / δυναμικό κεφάλαιο
Σάββατο 31 Οκτώβρη. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε διορατικότητα στα ευρωπαϊκά κράτη; Έτσι φαίνεται: την κήρυξη παράλληλων και ταυτόχρονων «lockdown» (lockout και lockin δηλαδή…) τέλη Οκτώβρη – Νοέμβρη, πριν τα χριστούγεννα, την κουβέντιαζαν «ανεπίσημα» τον περασμένο Σεπτέμβρη… Υπήρχε μάλιστα μια αντίθεση (τότε) απ’ το Λονδίνο, που προτιμούσε ο αποκλεισμός να γίνει στα χριστούγεννα… Έβλεπαν μακριά, δεν συμφωνείτε; Ήξεραν έγκαιρα, απ’ τα μέσα του Σεπτέμβρη, ότι ο καταραμένος covid τον Οκτώβρη θα έχει πολλά «κρούσματα» – δηλαδή θάνατος – θάνατος – θάνατος!!! Κοίτα να δεις κάτι πράματα!!… Επειδή υπάρχει τόση διορατικότητα στα ανώτατα κλιμάκια των ευρωπαϊκών κρατών, έχουν αρχίσει ήδη οι «σπόντες»
Σάββατο 31 Οκτώβρη. Γράφαμε προχτές (αναδιάρθρωση 1, 2, 3): Αν είναι κάτι που κάνει δραματική την κατάσταση αυτούς τους καιρούς δεν είναι απλά αυτές καθαυτές οι κινήσεις των αφεντικών με αιχμή (και κουκούλα) τον covid-19, είτε είναι φανερές είτε (κυρίως) όχι και τόσο. Είναι η έλλειψη ενός αναγνωρίσιμου πολιτικού / κριτικού ερμηνευτικού πλαισίου αυτών των κινήσεων· αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού με τον πιο σύγχρονο και επίκαιρο τρόπο. Χωρίς ένα τέτοιο ανανεωμένο ερμηνευτικό πλαίσιο, οι εννοήσεις του τι συμβαίνει κινούνται μεταξύ τερατολογίας και λούμπεν αυταρέσκιας… Καλοί φίλοι της ασταμάτητης μηχανής συμβούλεψαν ότι η παρουσίαση του πολιτικού / κριτικού ερμηνευτικού εδάφους της είναι
Σάββατο 31 Οκτώβρη. Τους πέρασε άραγε απ’ το μυαλό ότι δίνουν το dna τους με “όνομα και διεύθυνση”; Τους πέρασε απ’ το μυαλό να απαιτήσουν την καταστροφή όλων των στοιχείων τους από οπουδήποτε αμέσως μετά το τέλος των εξετάσεων; Τους πέρασε απ’ το μυαλό ότι δεν έχουν (αν και θα έπρεπε) μηχανισμούς επίβλεψης αυτής της καταστροφής; Όχι. Θα έπρεπε; Αν ζούσαν πράγματι στον 21ο αιώνα ΝΑΙ! Στις 26 του περασμένου Αυγούστου, θα μπορούσε κάποιος (απ’ τους ελάχιστους ενάντια στο κράτος και κεφάλαιο που ζουν στον 21ο αιώνα) να διαβάσει, ή ακόμα και να γράψει: …Πριν 2 χρόνια η Privacy news
Σάββατο 31 Οκτώβρη. Ένα τουλάχιστον κράτος, το αγγλικό, θεώρησε σωστό να «καλυφθεί» για την υπεξαίρεση του dna των υπηκόων του μέσω των covid test, ψηφίζοντας ένα νόμο: Με απλά λόγια στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας τα «dna profiles» (όπως και τα δακτυλικά αποτυπώματα) εμπίπτουν στα συμφέροντα της εθνικής ασφάλειας! Προέκυψε, μέσα στο χάος, μια κάποια κατακραυγή γι’ αυτό το γενετικό φακέλωμα… Οπότε ο αρμόδιος υπουργός έσπευσε να καθησυχάσει: Όχι βρε χαζά, δεν είναι αυτό που νομίζετε! Απλά θέλουμε να ξέρουμε αν αυτοί / ες που προσλαμβάνουμε στις υπηρεσίες ασφαλείας είναι υγιείς… Ναι βρε χαζά! Γι’ αυτό γίνεται το μαζικό γενετικό
Σάββατο 31 Οκτώβρη. Είναι ένας κρίσιμος παράγοντας, «λάδι στα γρανάζια» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, η τεράστια απόσταση ανάμεσα στην μέση κοινωνική γνώση για το σύγχρονο κράτος / κεφάλαιο, και στις δικές του πραγματικές δυνατότητες και στοχεύσεις. Όπως θα περίμενε κανείς, σε περιόδους μετάβασης (αλματώδους…), με το μέλλον να είναι άγνωστο και δυσοίωνο, το κοινωνικό φαντασιακό στρέφεται στο παρελθόν. Είτε σαν νοσταλγία είτε σαν «ερμηνεία» του ιστορικώς γίγνεσθαι με κάθε ανιστόρητο, μεταφυσικό τρόπο. Εκεί βρίσκεται η συντριπτική ήττα του «κοινωνικού» που μνημονεύσαμε στην αρχή: σ’ αυτήν την «άγνοια» που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και καθόλου αθώα. Δεν είναι αθώα επειδή οφείλεται στη διανοητική