Τετάρτη 28 Οκτώβρη. …Η επιτροπή λοιμωξιολόγων ζητάει επέκταση της τηλε-εργασίας… Αν κάποιος / κάποια άκουγε αυτή τη φράση πριν ένα χρόνο, θα νόμιζε ότι παράκουσε. «Τί;»… «Ποιός;»… «Ποιά επιτροπή;».. «Τηλε-εργασία; Σε τηλεφωνικά κέντρα;»

Τώρα πια αυτή η φράση σηματοδοτεί ένα καλό μέρος εκείνου που απ’ την αρχή ονομάστηκε «νέα κανονικότητα». Πόσοι αγριεύουν; Μια επιτροπή λοιμοξιολόγων (πληρωμένων απ’ τις big pharma), και στο ελλαδιστάν και παντού στον δυτικό κόσμο, έχει αναχθεί σε άτυπο μεν αλλά ουσιαστικό διευθυντήριο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Αποφασίζει για την κυκλοφορία όλων των εμπορευμάτων, την διασκέδαση, την κατανάλωση, την τέχνη, αποφασίζει για την (υγιεινιστική) ορθότητα κάθε κοινωνικής σχέσης· πιθανότατα να αποφασίζει και για τον καιρό…. Και, αποφασίζει για τις εργασιακές σχέσεις. Θέλει επέκταση της τηλε-εργασίας; Ας το πει και θα γίνει! Τι άλλο θέλουν οι κομισάριοι;

Είναι αλήθεια όλα αυτά ή ζούμε σ’ έναν συλλογικό εφιάλτη που θα τελειώσει αύριο; Είναι αλήθεια. Η πραγματική πολιτική διεύθυνση των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών, που επί δεκαετίες έβγαζε μπροστά «εκλεγμένες» πολιτικές βιτρίνες για την νομιμοποίησή της, έχει κάνει ένα άλμα δείχνοντας την τεχνογραφειοκρατία (τους κατάλληλα επιλεγμένους και δεμένους «ειδικούς») σαν το νομοθετικό της.

Η «δημοκρατία» ήταν έτσι κι αλλιώς μια καταναλωτική φάρσα: τα καθεστώτα ήταν στην πραγματικότητα ολιγαρχικά. Τώρα γίνεται ακόμα πιο ρηχή, πιο λεπτή, ίσα ίσα μια μεμβράνη, που δίνει την ψευδαίσθηση ότι «τα βασικά ισχύουν» – αν και το ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης σταθεροποιείται (τα αφεντικά προσπαθούν συστηματικά) όλο και περισσότερο.

Η επιτροπή λοιμωξιολόγων σήμερα έχει κέφια: κερνάει ένα σφινάκι ρούμι, αλλά απο εδώ και στο εξής να περπατάτε μόνο στο ένα πόδι… Για να γυμνάσετε τους τετρακέφαλούς σας…

Καθαρά για λόγους fitness, δημόσιας υγείας δηλαδή…