Παρασκευή 11 Δεκέμβρη. Ο κύριος Γεροτζιάφας (καθηγητής αιματολογίας και διευθυντής μιας ερευνητικής ομάδας του πανεπιστημίου της Σορβόνης) που έγινε κι αυτός γνωστός στους ντόπιους υποτελείς σαν «πηγή» ορισμένων κριτικών στην τρέχουσα τρομοεκστρατεία, μπορεί να μην υπολογίζει σαν αντιθετική την σχέση ανάμεσα σε θεραπεία (όσων την έχουν ανάγκη) και αυτό που έχει εμφανιστεί σαν γενικός εμβολιασμός… Ωστόσο αυτή η αντιθετικότητα υπάρχει – μιλώντας για τις συγκεκριμένες περιστάσεις. Και ακόμα περισσότερο εφόσον ΔΕΝ μιλάμε για «εμβόλια», αλλά (ειδικά για τα mRNA κατασκευάσματα) για πλατφόρμες γενετικού αναπρογραμματισμού! Οι υποτελείς εξαπατήθηκαν συστηματικά και βίαια σε σχέση με την απειλή του τσαχπίνη και το τι θα ήταν σωστό και δίκαιο να έχει γίνει σχετικά, επειδή έπρεπε, εξ αρχής, να πέσουν στο βαθύ πηγάδι της άγνοιας για το ποια θα ήταν η «σωτηρία» τους…

Η ιστορική πραγματικότητα στην εξέλιξη αυτής της τρομοεκστρατείας είναι που α) δείχνει κρατική και καπιταλιστική επιλογή απ’ την στιγμή 0, απ’ την μια μεριά· και β) δείχνει προσχεδιασμό απ’ την μεριά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, απ’ την άλλη. Αν οφείλουμε να επανερχόμαστε σ’ αυτήν την ιστορική πραγματικότητα δεν είναι για να «λύσουμε λογαριασμούς». Είναι επειδή αυτή είναι που συμβαίνει – πίσω απ’ τις πλάτες των ζωντανών. Και συνεχίζει να συμβαίνει…

Να ένα απ’ τα ακράδαντα στοιχεία που παρουσιάσαμε σε σχέση και με το (α) και με το (β): το Event 201. Θα ήταν εύκολο να εκτραπεί η κριτική εκτίμηση εκείνης της «άσκησης», τον Οκτώβρη του 2019, σε εύκολες αλλά αποπροσανατολιστικές προσωποποιήσεις. Επιμείναμε ότι η δημόσια παρουσίαση του Event 201 (πολλές χιλιάδες το είδαν!) θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί διεισδυτικά, πέρα και πίσω απ’ τα προφανή. Παρουσιάσαμε, για παράδειγμα, τον περασμένο Απρίλη (Sarajevo.pdf 148a…) το who is who εκείνων που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη «άσκηση», όχι σαν επίδειξη πνεύματος εκ μέρους μας, αλλά για να δείξουμε τους προσανατολισμούς του «συλλογικού κεφάλαιου» (σίγουρα του πιο δυναμικού τμήματός του) ήδη ΠΡΙΝ την μυθοποίηση και την τρομοεκστρατεία. Γράφαμε τότε μεταξύ άλλων:

… Επειδή την Ιστορία την κουβαλούν στην πλάτη τους τα υποκείμενα (και τα πιο κυριλέ!) ακόμα κι όταν δεν θέλουν, δεν μπορούν, ή δεν ξέρουν να την αναγνωρίσουν στην καμπούρα τους, το Event 201 έλεγε πολύ λιγότερα για την υγεία αυτή καθ’ αυτή και πολύ περισσότερα για το πως εκλεκτοί εκπρόσωποι διάφορων καπιταλιστικών τομέων, στα τέλη του 2019, αντιλαμβάνονται το δίπολο υγεία / αρρώστια σήμερα – σε σχέση με χτες, προχτές, παραπροχτές.

… Το Event 201 υπήρξε σενάριο πιστό στον “φαρμακοκεντρισμό” του Θεάματος του Θανάτου των προηγούμενων “πανδημιών”. Τράβηξε όμως, σεναριακά, την φαρμακευτική (“εμβολιακή”) λύτρωση πίσω, για να αφήσει χώρο για τις καινούργιες διαστάσεις. Αυτές που είχαν προστεθεί μέσα απ’ την εμπειρία και τα όρια των προηγούμενων υγιεινιστικών τρομοεκστρατειών. Ήταν ενισχυμένο, εμπλουτισμένο, αναβαθμισμένο με τρεις “φρέσκιες” βασικές παραμέτρους: α) τις εκτεταμένες οικονομικές συνέπειες που θα είχε μια πραγματική “πανδημία” του είδους εκείνης που παρουσιαζόταν στο σενάριο· άρα έμμεσα (αυτό δεν συζητήθηκε) τον ρόλο της μορφής – κράτος· β) την πληροφοριακή διαχείριση μιας τέτοιας φονικής πανδημίας (άρα τον ρόλο των παλιών και νέων μήντια), συνεπώς και πάλι τον αόρατο ρόλο της μορφής – κράτος· γ) τα ζητήματα δημόσιας τάξης, σε τοπική αλλά και παγκόσμια κλίμακα, που θα προέκυπταν λόγω της σπανιότητας των (θεραπευτικών) πόρων…

Είδε κανείς, στο σενάριο εκείνης της «άσκησης», την προοπτική του να βρεθεί μια αποτελεσματική θεραπεία για όσους (απ’ τους «μολυσμένους») θα την είχαν ανάγκη; Όχι!!! Δεν υπήρχαν γιατροί στην «άσκηση»!! Και πουθενά δεν υπήρχε χώρος για μια λογική και μετρημένη «στάση υπέρ της υγείας» σ’ όλες τις παρόμοιες «ασκήσεις» που είχαν προηγηθεί, οργανωμένες για παράδειγμα απ’ το John Hopkins (περισσότερα στο προμελέτη 2… Σάββατο 21 Νοέμβρη) δεν υπήρχε ενδιαφέρον γι’ εκείνο που υπονοεί η θεραπεία. Δηλαδή την φροντίδα που εστιάζει σ’ όσους έχουν ανάγκη. Αντίθετα παντού (αλλά ΠΑΝΤΟΥ!) το μοτίβο ήταν το ίδιο, σαν σενάριο ταινίας: μια «γιγα-καταστροφή» που απαιτεί μια «γιγα-δράση». (Και μερικούς «πρωταγωνιστές της πρώτης γραμμής», σαν γλάστρες…)

Τι σημαίνει «γιγα-δράση»; Σημαίνει ένα και μόνο ένα: καθολική υπεροχή των πιο επιθετικών τμημάτων του κεφάλαιου! Σημαίνει τον μιλιταρισμό αυτών των καπιταλιστικών τμημάτων, καθώς επιτίθενται παντού… Σημαίνει κι αυτό: πολύ πριν ο «πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού» κηρυχτεί επίσημα, ετοιμαζόταν ο πραγματικός πόλεμος, αυτός απ’ την μεριά των αφεντικών της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης εναντίον όλων (τόσο κατά της εργασίας / εργατικής τάξης όσο και κατά των πιο «καθυστερημένων» καπιταλιστών). Και επειδή (με το Event 201) ήταν τα δυτικά αφεντικά που μπορούσαμε να δούμε να προετοιμάζονται, θα έπρεπε να προσθέσουμε: ο πραγματικός πόλεμος, επιπλέον, μεταξύ ανταγωνιστικών κρατών / κεφαλαίων για τη νομή του πλανήτη· και πέρα απ’ αυτόν.

Τίποτα δεν ήταν μυστικό όταν ο τσαχπίνης μυθοποιήθηκε, κι όταν η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ξεκίνησε! Στις 8 Γενάρη, «πριν ακόμα…», το αμερικανικό Netflix ξεκίνησε ένα σήριαλ – ντοκυμαντέρ με τίτλο «How to prevent an οutbreak» (με θέμα μια «φονική πανδημία γρίπης»…) – και ήρωα τον κυρ Βασίλη. Η παραγωγή ήταν της υπεύθυνης υγείας των new york times Sheri Fink, με θητεία στελέχους σε μαγαζιά του κυρ Βασίλη…. Στις 2 Μάη του 2020 η καθεστωτική Washington Post αγιογράφησε τον κυρ Βασίλη σαν «πρωταθλητή των λύσεων που βασίζονται στην επιστήμη»… Στις 22 Μάη οι καθεστωτικοί new york times τον ανακήρυξαν σαν «τον πιο ενδιαφέροντα άνθρωπο στον κόσμο»… Δεν ήταν, απλά, η υπερ-προβολή ενός επιχειρηματία! Ήταν η δημαγωγική κατασκευή του «προβλήματος» μέσω της «λύσης» του, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Όλα γίνονταν στο φως… Αλλά οι «επαναστάτες» caradinieri έτρωγαν τα σκουπίδια (και τα σκοτάδια) του θεάματος. Και ευλόγησαν την τρομοεκστρατεία με χέρια και με πόδια…

Υπάρχει περίπτωση τώρα να αναλάβουν αυτοκριτικά τις ευθύνες τους; Όχι… Να τις κουκουλώσουν; Ναι! Μέχρι τον επόμενο γύρο…

(φωτογραφία: “Εμβόλιο ή θάνατος” – αυτό δεν ήταν το νόημα; Πρακτικά: πρώτα θάνατος – θάνατος – θάνατος, και ύστερα “τα εμβόλιά μας” σαν σωτηρία…)