Τετάρτη 23 Δεκέμβρη. Ο μετανοιωμένος είναι μια φιγούρα διαχρονικά γνωστή, με καταγωγή απ’ τον χριστιανισμό, και την ιδέα της «συγχώρεσης» μετά την «μετάνοια»… Ο μετανοιωμένος μπορεί να είναι κάποιος εξ’ αρχής αριβίστας· ή ένας φουκαράς που κατάλαβε πως αν «μετανοήσει» (και το δηλώσει ανοικτά) θα κερδίσει περισσότερα απ’ ότι αν δεν το κάνει. Πάνω στη σημασία της δημόσιας μετάνοιας για την ευστάθεια των συστημάτων εξουσίας έχουν γραφτεί πολύ καλές αναλύσεις. Όσο για την ιστορία, έχει τόσα πολλά παραδείγματα ώστε όλοι καταλαβαίνετε πόσο κοινότυπη είναι μια τέτοια κατάσταση. Και πόσο «φανατικός» μπορεί να γίνει κάθε μετανοιωμένος.
Η ασταμάτητη μηχανή δεν εντυπωσιάζεται απ’ την μετάνοια διάφορων «επώνυμων» (ακόμα και κάποιων στους οποίους αναφέρθηκε στο παρελθόν) που συμβαίνει ακριβώς – την – στιγμή – που – έπρεπε!!! Για να είναι ειλικρινής: το περίμενε κάτι τέτοιο, χωρίς να ξέρει με ακρίβεια από ποιούς… Είναι η δύναμη της εξουσίας που όσο πιο συγκεκριμένη γίνεται, τόσο περισσότερο αναγκάζει αριβίστες ή φουκαράδες να ξανακάνουν τους εσωτερικούς ή εξωτερικούς υπολογισμούς τους για το «τι συμφέρει»… Δεν εντυπωσιάζεται για το ότι, π.χ., κάποιοι που απολάμβαναν τα «5 λεπτά δημοσιότητας» που έψαχναν υποστηρίζοντας ότι «αποκλείεται να υπάρξει εμβόλιο πριν το τέλος του 2021» και «ξέρω για τι πράγμα σας μιλάω, έχω συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή διαδικασία έγκρισης φαρμάκων» τώρα εκστασιάζονται μπροστά στα «θαύματα της γενετικής» και στην fast track «θεραπευτική» της…
O κυρ Κούβελας, για παράδειγμα. Συμβουλεύτηκε τους ευρωπαίους «ειδικούς» που ενέκριναν την πλατφόρμα γενετικής τροποποίησης των κυττάρων των pfizer/biontech, την ευρωπαϊκή “committee for medical products for human use” (CHMP), και πείστηκε. Κι όχι απλά πείστηκε. Βγήκε στο μεϊντάνι, σαν διαφημιστής, αξιοποιώντας (τι άλλο;) την ιδέα του «αμφισβητία» που είχε δημιουργήσει πριν. Θα μπορούσε, βέβαια, να ρωτήσει κατευθείαν τους ceo των φαρμακο-μαφιών· το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο.
Οπωσδήποτε «σηκώνει μεγάλη πέτρα»… Δεν είναι ο μόνος. Το ότι βγαίνει ακόμα πιο μπροστά απ’ τον αμερικανικό FDA (την δική του έκθεση ξέρουμε) που αναγνωρίζει ότι δεν ξέρει ακόμα διάφορα και όχι ασήμαντα, σημαίνει (δεν μπορεί παρά να σημαίνει!) κάτιτις…
Όπως σημαίνει κάτιτις και το γεγονός ότι δεν έχει ούτε το κουράγιο ούτε την διάθεση να πει το στοιχειώδες, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά, εξ επαγγέλματος: η θρυλική «έγκριση επείγουσας χρήσης» που δίνεται στις πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης και τώρα επέλεξε να χειροκροτήσει, είναι το ψευδώνυμο της λαθραίας συνέχισης της «φάσης 3» των δοκιμών τους!!! Με διπλό όφελος για τις φαρμακο-μαφίες: πρώτον, ότι δεν χρειάζεται να πληρώνουν πια τα ανθρώπινα πειραματόζωα, και δεύτερον ότι (αντίθετα) πληρώνονται γενναία (απ’ τους δημόσιους προϋπολογισμούς), μερικοί απ’ τους οποίους τους είχαν ήδη χρηματοδοτήσει για να κάνουν τις «έρευνες»…
Α, δυο ακόμα ζητηματάκια. Πρώτον: τι γνώμη έχουν άραγε όλοι αυτοί οι μετανοιωμένοι για τη νομική ασυλία των φαρμακο-μαφιών που τώρα υποστηρίζουν; Προφανώς την εγκρίνουν… Δεύτερον: τι γνώμη έχουν για το γεγονός ότι ενώ η τεχνολογία των mRNA είναι διαθέσιμη εδώ και χρόνια, απέτυχε ακόμα και σε πειράματα εμβολιασμού ζώων;
Στον μεγάλο χορό των μετανοιωμένων υπάρχουν κάποτε και άνθρωποι πράγματι έντιμοι. Που κουβαλούν σ’ όλη την ζωή τους σαν ντροπή και βάρος στη συνείδησή τους το ότι «το γύρισαν»… Είναι αυτοί που ούτε ρουφιάνοι καταδέχονται να γίνουν ποτέ, ούτε κλακαδόροι…
Σπάνιοι βέβαια…
(λεξικό, κλακαδόρος: άτομο που με κάποιον τρόπο αμοίβεται για να επευφημεί ή/και να αποδοκιμάζει, δημιουργώντας εντυπώσεις, σε δημόσιες εκδηλώσεις…)