Τρίτη 26 Γενάρη. Όμως αυτή η ηθικά, πολιτικά, πολιτιστικά, τεχνικά ανώτερη δύση δεν έσπειρε τον θάνατο μόνο στον υπόλοιπο πλανήτη. Τα αφεντικά της τον έσπειραν, χωρίς αναστολές ή φειδώ, και στο εσωτερικό των δικών τους κοινωνιών! Οι δύο «θερμοί» παγκόσμιοι πόλεμοι στον 20^ο αιώνα έχουν εξηγηθεί επαρκώς σαν σύγκρουση αντίπαλων ιμπεριαλισμών. Αλλά αυτοί οι αντίπαλοι ιμπεριαλισμοί δεν περιόρισαν την αναμέτρησή τους «εκεί», στα μακρινά «εκεί» των κατώτερων. Τα αφεντικά την έφεραν, με όλη την θηριωδία που μπορούσαν, μέσα στα σύνορά τους. Τόσο από πολιτική και ιδεολογική όσο και από ανθρωπολογική άποψη θα υποστηρίζε κάποιος χωρίς λάθος ότι η βία που ασκούσε και ο θάνατος που επέβαλε η δυτική «ανωτερότητα» στα «εκεί» του πλανήτη μεταφέρθηκε στις δυτικές μητροπόλεις· και όχι μόνο μία αλλά δύο συνεχόμενες φορές. Θα μπορούσε να έχει υπάρξει και τρίτη ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 αν δεν υπήρχε η αβεβαιότητα του τελικού αποτελέσματος ενός πυρηνικού πολέμου με βαλιστικούς πυραύλους…

Οι δύο + ένας παγκόσμιοι πόλεμοι του 20^ου αιώνα έχουν μελετηθεί, αναλυθεί και «εξηγηθεί» από διάφορες πλευρές· δεν είναι δουλειά της ασταμάτητης μηχανής να εμπλακεί σε μια ιστορική αναδίφηση τέτοιου μεγέθους. Υπάρχει όμως κάτι που φαίνεται ότι έχει διαφύγει απ’ την συνείδηση (και την μνήμη…) των δυτικών υπηκόων, και αποδεικνύεται με ελεεινό τρόπο τώρα, με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία στη δύση. Αυτή η όποια δυτική «ανωτερότητα» ποτέ δεν μοιράστηκε ισότιμα στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών· οι «μερίδες» της ήταν πάντα ταξικά προσδιορισμένες. Τα δυτικά αφεντικά δεν ήταν αδίστακτα μόνο απέναντι στους «ανατολίτες», στους «άγριους», στους «πίθηκους» ή όποιον άλλο χαρακτηρισμό εφηύραν οι ειδικοί τους για τους κατώτερους. Ήταν αμείλικτα και απέναντι στους δικούς τους «ανώτερους» υπηκόους αν επρόκειτο να κερδίσουν έναν πόλεμο, έναν παγκόσμιο πόλεμο, μια καλύτερη θέση στον καταμερισμό εξουσίας και κερδών απ’ την καπιταλιστική εκμετάλλευση όλων όσων μπορούσαν!

Πριν 40 ή 50 χρόνια αυτό θα ήταν ίσως κοινότοπο για τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα των δυτικών κοινωνιών. Όχι πια, εδώ και 30 ή 20 χρόνια, όπου ενσωματώθηκε η πεποίθηση στους πρωτοκοσμικούς υπηκόους ότι είναι, κατά κάποιον τρόπο, ισότιμοι μέτοχοι της δυτικής ανωτερότητας, ότι η κοινωνική άνοδος τους περιμένει αργά ή γρήγορα (άσχετα με το τι στοιχίζει αυτό το σύστημα στον υπόλοιπο ανθρώπινο πλανήτη)· και ότι τα κράτη και τα αφεντικά προστατεύουν αυτά τα μικρά, ατομικά μερίδια ανωτερότητας των Εγώ-Κεφάλαιο, σεβόμενα την αξία τους, την ζωή και την υπόληψη των υπηκόων τους.

Ξέχασαν (ολέθριο!) ότι τα αφεντικά τους δεν σκοτώνουν μόνο στη συρία, στο ιράκ, στο αφγανιστάν ή στο μάλι· σκοτώνουν άνετα και τους δικούς τους αν κρίνουν πως αυτό θα έχει όφελος στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Τα πετυχημένα τεστ (πετυχημένα για τα αφεντικά) έγιναν με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και τις σφαγές στο ψαχνό μέσα στις μητροπόλεις – μια πρώτη φάση του 4^ου παγκόσμιου… Ήταν μικρές μεν αλλά έντονες και χαρακτηριστικές δόσεις θανάτου τις οποίες οι υπήκοοι προτιμούσαν να αποδώσουν σ’ αυτούς τους «απολίτιστους» «τρομοκράτες», «ζηλόφθονους», «φανατικούς», «παρανοϊκούς» που τους υποδείκνυαν τα αφεντικά τους· παρά να διαρρήξουν τις σχέσεις συνενοχής (και νομής ψίχουλων) που πατούσαν πάνω σ’ αυτήν την μυστηριώδη «κοινή μοίρα του ανώτερου δυτικού, πέρα και πάνω από την όποια ταξική διαστρωμάτωση».

Μπορεί (και πρέπει) να μας ρωτήσει κάποιος: δηλαδή αυτοί οι 570.883 νεκροί (έναντι των 3…) που ενδεικτικά υποδείξαμε από 5 μόνο δυτικά κράτη και για 9 μόνο μήνες ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία των «θυσιασμένων» απ’ τα δυτικά αφεντικά προκειμένου να…; Να…; Να τί;

Ναι και όχι! «Όχι», επειδή ξέρουμε ότι δεν είναι πραγματικοί νεκροί του covid· είναι μια εικονική παρέλαση θανάτου, μέσα και γύρω από κοινές δεξαμενές, με διάφορους κρίσιμους πειθαρχικούς στόχους, που τα μεν δυτικά αφεντικά ονομάζουν «great reset» εμείς δε καπιταλιστική αναδιάρθρωση.

«Ναι», όμως, επειδή αυτοί οι κρίσιμοι πειθαρχικοί στόχοι είναι αναπόσπαστο τμήμα του εξελισσόμενου 4^ου παγκόσμιου πολέμου, και των προσπαθειών των δυτικών αφεντικών να «αναμετρηθούν στα ίσα» με τον «ανατολίτη» ανταγωνιστή τους που όχι απλά απειλεί την ανωτερότητά τους αλλά πιθανόν την έχει ξεπεράσει ήδη! Δεν είναι όλοι αυτοί οι πραγματικοί νεκροί της «θερμής» κορύφωσης του 4^ου παγκόσμιου· δεν έχει φτάσει ακόμα αυτή η στιγμή… Είναι οι εν μέρει εικονικοί και εν μέρει πραγματικοί νεκροί της επιτάχυνσης των προετοιμασιών γι’ αυτήν την κορύφωση! Εν μέρει εικονικοί και εν μέρει πραγματικοί απ’ τα αγχωμένα, ανεξέλεγκτα ιατρικά πειράματα θεραπειών· απ’ την ανάγκη να εξασφαλιστεί πελατεία για τις δυτικές βιοτεχνολογικές επιχειρήσεις και την δυτική γενετική μηχανική· απ’ την ανάγκη περιορισμού των πολλών πολλών ελευθεριών προς όφελος των τεχνο-πειθαρχικών σ.δ.ι.τ. και της γενίκευσης της αλγοριθμικής επιτήρησης…

Όλα αυτά, βέβαια, υπό έναν όρο: ότι οι δυτικοί υπήκοοι δεν θα κοιτάξουν ανατολικά (ή νότια…) για να βρουν ένα μη δυτικό μέτρο των καταστάσεων που τους έχουν επιβληθεί.

Είναι άλλη μια πετυχημένη εκδοχή του οριενταλισμού! Και κινδυνεύει να είναι εκείνη που θα ηττηθεί πανηγυρικά…