Δευτέρα 4 Γενάρη. Υπάρχει ηθικό δίδαγμα; Υπάρχει! Οι καθολικές απαγορεύσεις είχαν κουβεντιαστεί ανεπίσημα σαν «λύση» και το 2009, με αφορμή την «γρίπη των χοίρων» – και είχαν αποκλειστεί. Προφανώς επειδή δεν υπήρχε «κινέζικο παράδειγμα» αλλά, επίσης, επειδή δεν υπήρχε η τεχνική / μηχανική / επικοινωνιακή βάση που θα επέτρεπε στα πιο δυναμικά τμήματα του κεφάλαιου να συνεχίσουν τις «δουλειές» τους. Είχαν επίσης ενταχθεί οι καθολικές απαγορεύσεις στα στρατιωτικά manual των ηπα και του νατο απ’ το 2003 – παρότι σαν «υγιεινομικά μέτρα» ήταν καταγέλαστες τότε απ’ τους ειδικούς και τους επιστήμονες με γνώση των επιδημιών. Μ’ άλλα λόγια οι καθολικές απαγορεύσεις υπήρχαν επί χρόνια στα οπλοστάσια – κατά των πληθυσμών – έστω κι αν ήταν στο κάτω ράφι.

Όχι μόνον αυτό. Το 2009 διάφορα ασιατικά κράτη (η ιαπωνία και η σιγκαπούρη αν δεν κάνουμε λάθος) έχοντας στ’ αυτιά τους τις επίσης «Αποκαλυψιακές» προβλέψεις του ίδιου Ferguson και άλλων σπουδαίων δυτικών αξιωματούχων για τον όλεθρο που θα έφερνε η «γρίπη των χοίρων», πήραν κάποια (περιορισμένα) απαγορευτικά μέτρα, κυρίως σε ταξίδια με αεροπλάνα και σε τουρίστες… Τα οποία (απαγορευτικά μέτρα) τα δυτικά κράτη κατήγγειλαν μετά βδελυγμίας!!! Γιατί; Επειδή το 2009, ακόμα, η «δημοκρατία» και οι «ελευθερίες» ήταν το ακαταμάχητο δυτικό όπλο υπέρ της υπεροχής και της κυριαρχίας στον πλανήτη. Όχι ηθικό όπλο. Όπλο οικονομικό και πολιτικό: στις αρχές του 2009 η «ελευθερία» διακίνησης των δυτικών εμπορευμάτων σ’ όλο τον πλανήτη, και η «ελευθερία» απόσπασης πρώτων υλών από οπουδήποτε, ήταν ιερά ζητήματα. Το 2009 το δίλημμα «ελευθερία ή υγεία» θα ήταν ανήκουστο, όχι μόνο για τους υποτελείς αλλά και για τους κυρίαρχους της δύσης!!! Έτσι ώστε (αυτό είναι εκτίμηση…) ακόμα κι αν το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο χρειαζόταν να πάρει το 2009 τα μέτρα του 2020, όχι μόνο δεν θα ήταν παράδειγμα προς μίμηση, αλλά θα ήταν το ακριβώς αντίθετο: αξιοκατάκριτο παράδειγμα ολοκληρωτισμού, κομμουνιστικού πρωτογονισμού, υγιεινομικής ανικανότητας, κλπ κλπ.

Τι άλλαξε από τότε μέχρι τώρα; Ξέρετε: οι πιο περήφανες σημαίες των δυτικών κρατών / καπιταλισμών, η «δημοκρατία» και η «ελευθερία», υπερκεράστηκαν απ’ την καπιταλιστική απόδοση του συγκεντρωτισμού, τα συγκροτημένων 5ετών πλάντων, των μόνιμων περιορισμών του social credit system, και της διαρκούς επιτήρησης του κινέζικου κράτους / κεφάλαιου πάνω στους υπηκόους του. Έτσι ώστε εκείνο που ήταν στο κάτω ράφι των «δυτικών εξόδων κινδύνου» να ανέβει στο πάνω ράφι, πριν τον covid.

Μπορούσε αυτό να το διακρίνει έγκαιρα όποιος καταλαβαίνει, πίσω απ’ τις γραμμές. Τα προμηνύματα ήταν σαφή. Μπορούσε να καταλάβει τι σκέφτονται και τι μεθοδεύουν τα αφεντικά στις ανησυχίες του νατο για εξεγέρσεις των μεσοστρωμάτων στις δυτικές κοινωνίες· στις συζητήσεις κορυφής για την αναμενόμενη μεγάλη ανεργία των λευκών κολλάρων· στις στρατιωτικές ασκήσεις καταστολής πλήθους· στις αποφάσεις δυτικών κρατών για κρατικοποιήσεις «εθνικών πρωταθλητών» της βιομηχανίας· στα πρώτα βήματα λογοκρισίας στον κυβερνοχώρο· στο βάφτισμα του πρωτοκοσμικού εθνικισμού σαν «αντι-συστημικότητα»· ακόμα ακόμα και στη στροφή στον προστατευτισμό / μερκαντιλισμό του νο 1 σημαιοφόρου της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας», της Ουάσιγκτον…

Εν τω μεταξύ η κινεζική παραγωγικότητα της εργασίας εκτοξεύτηκε. Έτσι ώστε η τίμια διατύπωση της φράσης του καθάρματος θα ήταν αυτή: αν ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΤΗ Η ΚΙΝΑ αυτή η χρονιά θα ήταν πολύ διαφορετική… Και τότε αυτός και το μαγαζί του θα έκαναν βέβαια τις ίδιες Αρμαγεδωνικές προβλέψεις· αλλά θα ήταν περισσότεροι εκείνοι που θα θυμούνταν ποιος είναι…

Και θα τον ειρωνεύονταν αντί να τον πιστεύουν…