Παρασκευή 5 Φλεβάρη. Ο όρος “θάνατοι από απελπισία” είναι εφεύρεση των αμερικάνων οικονομολόγων Anne Case και Angus Deaton το 2015, και αφορά εκείνα τα κοινωνικά υποκείμενα που «τα παρατάνε» (σε ότι αφορά την ζωή τους) και είτε αυτοκτονούν, είτε πεθαίνουν από drugs, είτε αυτοκαταστρέφονται λόγω αλκοολισμού. Η έρευνά τους τότε αφορούσε την μεσήλικη λευκή αμερικανική εργατική τάξη – την οποίας ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό βούλιαζε / βουλιάζει στην μοιρολατρική απελπισία με ξεκάθαρη σωματική και ψυχοσυναισθηματική καταρράκωση….

Τα παρακάτω είναι απόσπασματα από ένα χθεσινό άρθρο με τίτλο Η επιδημία της απελπισίας θα κυνηγάει την Αμερική πολύ μετά τον covid της Lynn Parramore (στο site naked capitalism):

… Πριν την πανδημία η κοινωνιολόγος Shannon Monnat του πανεπιστημίου των Συρακουσών μελετούσε τους θάνατους από απελπισία που οφείλονταν σε υπερβολική δόση ναρκωτικών, ειδικά εκείνων που συνδέονται με την μάστιγα των οπιοειδών. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρότι οι Big Pharma συμπεριφέρθηκαν ελεεινά προωθώντας φάρμακα για τα οποία ήξεραν ότι προκαλούν εξάρτηση, τα οπιοειδή δεν θα έριχναν ολόκληρες κοινότητες στην παγίδα του θανάτου αν δεν είχε μεγαλώσει το χάσμα ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες. Οι κρατικές πολιτικές είχαν επίδραση στην θνητότητα με το να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα και με την αποτυχία τους να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή και ασφαλή εργασία. Η ανισότητα σκοτώνει τους ανθρώπους.

Η έρευνά της, εστιασμένη στους λευκούς (την κοινωνική ομάδα με τα μεγαλύτερα ποσοστά θανάτων από drugs τις δύο τελευταίες δεκαετίες, μετά απ’ τους ινδιάνους της αμερικής), έδειξε μια τροχιά ανθρώπων που πεθαίνουν σαν τις μύγες τόσο στις πόλεις όσο και στις παρηκμασμένες επαρχιακές κοινότητες που στηρίζονταν σε δουλειές σε εργοστάσια και ορυχεία, δουλειές που χάνονται, καθώς και σε χαμηλόμισθες, περισσότερο αβέβαιες δουλειές στην βιομηχανία του τριτογενούς. Βρήκε ότι η μιζέρια σ’ αυτά τα μέρη δεν ήταν ένα απλό γεγονός. Έγινε έντονη από πολιτικούς που αρνήθηκαν να αντιμετωπίσουν την ανεργία ή την έλλειψη ιατρικής φροντίδας ή κάποιων συστημάτων κοινωνικής προστασίας. Όταν τα εμπορεύματα των φαρμακευτικών έφτασαν σ’ όλες αυτές τις περιοχές οι πληθυσμοί είχαν ήδη καταστραφεί και ήταν ευάλωτοι στην εκμετάλλευση. Η Monnat παρατήρησε ότι κοινότητες με μεγαλύτερη οικονομική σταθερότητα, ισχυρό σύστημα κοινωνικής προστασίας και δουλειές καλής ποιότητας έχουν λιγότερους νεκρούς από οπιοειδή…

Τα κέντρα ελέγχου ασθενειών (CDC) έχουν αναφέρει ήδη αύξηση των θανάτων από overdose στις ηπα στην διάρκεια της κρίσης του covid-19, με τα συνθετικά ναρκωτικά να είναι ο κύριος υπαίτιος. Η Monnat σημειώνει ότι η αιτία αυτής της αύξησης δεν είναι ακόμα σαφής. Ενώ η απομόνωση και η μοναξιά εξαιτίας των lockdown θα πρέπει να έχει παίξει οπωσδήποτε ρόλο, υπογραμμίζει επίσης την μείωση της δυνατότητας των τοξικο-εξαρτημένων να έχουν κάποια άμεση ιατρική φροντίδα και να ενταχθούν σε προγράμματα αποτοξίνωσης, τις προκλήσεις της τηλε-ιατρικής και τις αλλαγές στα πρωτόκολλα αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών.

Η Monnat σημειώνει επίσης ότι «η εφοδιαστική αλυσίδα των drugs, ακριβώς όπως η εφοδιαστική αλυσίδα του χαρτιού υγείας, διακόπηκε σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του covid-19, προκαλώντας περισσότερο χάος». Για παράδειγμα το «γραφείο ναρκωτικών και εγκλήματος» του οηε αναφέρει μια πτώση στη διεθνή παραγωγή ηρωΐνης και διαταραχές στην διανομή της εξαιτίας παραγόντων όπως η μείωση των αεροπορικών δρομολογίων και οι αυξημένοι συνοριακοί έλεγχοι. Αυτό άνοιξε ακόμα μεγαλύτερο περιθώριο στις πιάτσες για το fentanyl, ένα συνθετικό οπιοειδές παυσίπονο, που είναι 50 ως 100 φορές πιο ισχυρό απ’ την μορφίνη. Οι έμποροι ναρκωτικών γουστάρουν το fentanyl επειδή είναι φτηνό στη μεταφορά του: μια μικρή ποσότητα προκαλεί ένα δυνατό «φτιάξιμο».

Η Monnat παρατηρεί ότι το fentanyl ήταν ήδη πολύ μεγάλο πρόβλημα πριν την πανδημία, και υπεύθυνο για την μεγάλη αύξηση των θανάτων από οverdose τα τρία προηγούμενα χρόνια. Τώρα αυτή η φονική ουσία είναι ακόμα πιο κυρίαρχη, συχνά ανακατεμένη με άλλα drugs, και κυκλοφορεί πια όχι μόνο στα νταραβέρια που πριν είχαν να κάνουν με ηρωΐνη, αλλά και στις πιάτσες της κοκαΐνης και των μεθαμφεταμινών. Μερικοί θάνατοι από overdose μπορεί να προκαλούνται επειδή οι χρήστες δεν ξέρουν τι ακριβώς παίρνουν. «Το fentanyl κυκλοφορεί όλο και περισσότερο σε μορφή χαπιού» λέει η Monnat «κι έτσι ο κόσμος νομίζει ότι αγοράζει oxy(codin) στο δρόμο αλλά στην πραγματικότητα αγοράζει ένα χάπι fentanyl»…

… Η Monnat τονίζει ότι οι θάνατοι από απελπισία δεν συμβαίνουν ομοιόμορφα σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, αλλά απ’ το 1990 το overdose από drugs είναι η μόνη αιτία θανάτου που αυξάνει σταθερά σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, τις φυλές, τις εθνικότητες και τα φύλα… Οι θάνατοι από ναρκωτικά πριν την πανδημία έτειναν να συγκεντρώνονται κυρίως σε περιοχές με βιομηχανικούς εργάτες ή ορυχεία αλλά η Monnat είδε ότι οι περιοχές που εξαρτιώνται απ’ τον τουρισμό και την παροχή υπηρεσιών έγιναν κι αυτές ευάλωτες το 2020…

Τα πιο πάνω θα μπορούσαν να έχουν τίτλο «η κατάσταση της εργατικής τάξης στις ηπα». Ωστόσο το ότι «η ανισότητα σκοτώνει τους ανθρώπους» δεν αφορά μόνο τον αμερικανικό καπιταλισμό. Η βίαιη αναδιάρθρωση που επιχειρείται σ’ όλες τις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες με σημαία τον covid και την δήθεν «προστασία της δημόσιας υγείας» είναι νοσογόνα και φονική, όπως έχει συμβεί σε κάθε άλλη παρόμοια κατάσταση στο παρελθόν – ακόμα κι αν τώρα οι θάνατοι αποδίδονται … στον covid. Οξύνει τις ανισότητες (τι άλλο θα έκανε;) και το κάνει όχι μόνο με ορατούς αλλά και αόρατους τρόπους. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αφροαμερικάνοι πρεζάκηδες, για παράδειγμα, συνηθισμένοι επί χρόνια σε μια ορισμένη δόση, πεθαίνουν τώρα απ’ το fentanyl αφού «η τροφοδοσία σε ηρωΐνη έχει διαταραχτεί». Θα πρέπει να θεωρηθούν μάλλον σαν παράπλευρες απώλειες του κηρυγμένου πολέμου, τις οποίες (απώλειες) κανένας δεν πρόκειται να μνημονεύσει.

Αλλά, εξαρχής, εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ήταν τόσο ταξική και τοξική ώστε ήταν μόνο η ξετσιπωσιά των υπερασπιστών της που χάρη στο δημαγωγικό carpet bombing την σέρβιρε σαν “πανανθρώπινη, διαταξική φροντίδα». Έτσι ώστε σήμερα είναι κοινότοπο να ακούσει κανείς «ειδικούς» απολογητές της τρομοεκστρατείας να λένε στα σοβαρά, στο ελλαδιστάν: Ναι… έχουν αυξηθεί πολύ τα ψυχολογικά προβλήματα… Οι τάσεις αυτοκτονίας στους εφήβους έχουν διπλασιαστεί ή τριπλασιαστεί… Η χρήση διάφορων drugs και ψυχοφαρμάκων επίσης έχει εκτιναχτεί… Αλλά τι να κάνουμε; Πάνω απ’ όλα η υγεία (;;;!!!!)

Έτσι ακριβώς…