Πέμπτη 11 Μάρτη. Δεν ήταν όμως μόνο το θέμα των «ανώτερων» και «κατώτερων» φυλών, τοποθετημένων στη θέση τους απ’ την γενετική τους μοίρα. Καθώς τα καπιταλιστικά κράτη ανέπτυσσαν τα υγιειονομικά τους συστήματα (νοσοκομεία, κανόνες υγιεινής) δημιουργήθηκε το ζήτημα του κόστους της «φροντίδας» όλων αυτών των κατώτερων και μη εξελίξιμων υποκειμένων. Ένα ναζιστικό βιβλίο μαθηματικών για το γυμνάσιο περιελάμβανε προβλήματα που εξοικείωναν τους μαθητές με το «πρόβλημα» και την «λύση» του. Για παράδειγμα, ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί με μαθηματικό / λογιστικό (επιστημονικό δηλαδή) τρόπο ήταν το πόσα καινούργια σπίτια θα μπορούσαν να κτιστούν και πόσα δάνεια γάμου θα μπορούσαν να δωθούν σε νεόνυμφα ζευγάρια αν το κράτος δεν σπαταλούσε χρήματα για τους «σακάτηδες, τους εγκληματίες και τους τρελούς». Το 1934 στο συνέδριο των ναζί, ο επικεφαλής των γιατρών του κόμματος Gerhard Wagner εξήγησε:

… Το οικονομικό βάρος που αντιπροσωπεύουν όσοι υποφέρουν από κληρονομικές αρρώστιες είναι κίνδυνος για το κράτος και την κοινωνία. Χρειάζεται να ξοδέψουμε 301 εκατομύρια μάρκα κάθε για την περίθαλψή τους, χωρίς να βάλουμε στο λογαριασμό τα έξοδα για 200.000 αλκοολικούς και περίπου 400.000 ψυχοπαθείς….

Έτσι γεννήθηκε (και προωθήθηκε) η ιδέα του «ελεήμονος θανάτου». Εφόσον το γερμανικό κράτος έπρεπε να εξοικονομήσει πόρους για τον πόλεμο, τέτοια μη αποδοτικά έξοδα έπρεπε να μηδενιστούν. Απ’ το 1939 και μετά, πριν κορυφωθεί η βιομηχανική εξόντωση εβραίων, τσιγγάνων, κομμουνιστών και άλλων «ανεπιθύμητων», εξοντώθηκαν 275.000 γερμανοί υπήκοοι. Ανάμεσά τους 70 με 80 χιλιάδες νοσηλευόμενοι σε νοσοκομεία ή τρόφιμοι γηροκομείων· 10 με 20 χιλιάδες «άχρηστοι» και «χωρίς αξία» φυλακισμένοι· και 3 χιλιάδες παιδιά που χρειάζονταν ιδιαίτερη ιατρική φροντίδα. Το Ολοκαύτωμα ξεκίνησε, δοκιμάστηκε και εγκρίθηκε με στόχους «εσωτερικού».

Αυτά σας φαίνονται μακρινά και απίθανα, πεταμένα για πάντα στα σκουπίδια της ιστορίας; Κάνετε μεγάλο λάθος! Αυτή ακριβώς η διαλογή ανάμεσα σε «υγεία προτεραιότητας» και δευτερεύοντες ασθενείς «ανάξιους» φροντίδας έγινε και γίνεται μπροστά στα μάτια μας με την μετατροπή των νοσοκομείων σε «ιατρεία ενός σκοπού» (του επι τούτου κατασκευασμένου τρομοκράτη κορονοϊού…) και τις ομολογημένες χιλιάδες θανάτων (στον «πρώτο», δυτικό καπιταλιστικό κόσμο) ασθενών που στερήθηκαν τις απαραίτητες φροντίδες, φάρμακα, εγχειρήσεις (το «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης» όπως είπαν οι ντόπιοι ειδικοί με τα γουνάκια…)… Κι ας προσθέσουμε τις δεκάδες χιλιάδες που πέθαναν σαν πειραματόζωα στα νοσοκομεία την περασμένη άνοιξη, σε «δοκιμές τοξικών φαρμάκων» υπό την καθοδήγηση και τον σχεδιασμό του «παγκόσμιου οργανισμού υγείας».

Αν βιαστείτε να τα απωθήσετε όλα αυτά, κάντε τουλάχιστον τον κόπο να βρείτε τι είναι ο Liverpool Care Pathway. Δεν είναι δύσκολο.