Πέμπτη 4 Μάρτη. Τι είναι πιο δύσκολο; Να παρακολουθεί κάποιος ονόματα και εξελίξεις στη μέση Ανατολή (ή στην Ασία, ή οπουδήποτε έξω απ’ το «εθνικό χωριό» και την δημαγωγία του); Ή να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο τεχνολογικό (και σε τελευταία ανάλυση πολιτικό) υπόστρωμα της 4ης καπιταλιστικής επανάστασης; Υποθέτουμε το δεύτερο, επειδή το πρώτο είναι πιο αδιάφορο.
OS σημαίνει operating system. Σε απλά ελληνικά: «λειτουργικό». Κοινότοπη έννοια για τους υπολογιστές… Ας θυμήσουμε, λοιπόν, τι λέει η φαρμακομαφία moderna (και, πρακτικά, το σύνολο των μαφιών της γενετικής μηχανικής) όχι για τους υπολογιστές αλλά για τα κυτταρά σας (μας) – φωτογραφία επάνω:
Το λειτουργικό μας… Αναγνωρίζοντας την ευρύτερη δυναμική της επιστήμης του mRNA, δημιουργούμε μια τεχνολογική πλατφόρμα mRNA που λειτουργεί σε μεγάλη ομοιότητα με το λειτουργικό ενός υπολογιστή. Είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να είναι plug and play [: «την συνδέεις και λειτουργεί»] εναλλάξιμη με διαφορετικά προγράμματα. Στην περίπτωσή μας, το «πρόγραμμα» ή η «εφαρμογή» είναι το mRNA φάρμακό μας – μια μοναδική συχνότητα mRNA που κωδικοποιεί την παραγωγή μιας πρωτεΐνης…
Τα καθάρματα και τα τσουτσέκια του συστήματος λύσσαξαν όταν δημοσιοποιήσαμε το «κρατικό και επιχειρηματικό μυστικό», ότι δηλαδή δεν είναι εμβόλια, είναι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων… Στο υποθετικό δικαστήριο εναντίον μας, για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», θα είχαμε μάρτυρες τους ίδιους τους κατασκευαστές· αλλά αυτό είναι αδιάφορο… Περσινά ξινά σταφύλια: ο πλατφορμιασμός προχωράει, τόσο γρήγορα όσο επιτρέπουν οι γραμμές βιομηχανικής παραγωγής του «βιολογικού software» για την περίπτωση. Θα ακολουθήσουν άλλα παρόμοια, μέχρι ότου εξαφανιστεί κάθε μνήμη ότι κάποτε τα σώματα δεν ήταν υπολογιστές, ότι η ζωή δεν είχε interchangeably use, και ότι τα ανθρώπινα κύτταρα δεν ήταν plug and play.
Σ’ αυτή την ιστορική φάση (μεταβατική…) υπάρχουν πάντως άφθονοι ηλίθιοι που ξεχυλίζουν επαναστατισμό αλλά δεν μπορούν να κάνουν την πρόσθεση 1 + 1. Δεν μπορούν, δηλαδή, να εντοπίσουν την αιτιακή, λειτουργική, πολιτική (με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) σχέση ανάμεσα στα επίμονα δυτικά πραξικοπήματα, τις psyops και την θανατοπολιτική, τα “λειτουργικά” των φαρμακομαφιών και τα «διαβατήρια εμβολιασμού». (Υπάρχουν κι άλλοι ηλίθιοι, που κολακεύονται με το να τους θεωρούν «υπολογιστές»… Περιμένουν ίσως να φωτογραφηθούν σε κυριλέ γραφεία…)
Πάμε λοιπόν ξανά σ’ ένα απ’ τα πεδία αυτού του πολέμου, που δεν έχει «τριτοκοσμικούς» ένοπλους με περίεργα ονόματα και πρωτοκοσμικά βομβαρδιστικά, αλλά έχει άοπλα (;) αιχμάλωτα κύτταρα και πρωτοκοσμικούς γενετιστές και λοιπούς τεχνοεπιστήμονες:
Η Μicrosoft το 2016: Μπορούμε να προγραμματίσουμε μια γκάμα σύνθετων συμπεριφορών χρησιμοποιώντας το DNA
«Το DNA είναι ιδιαίτερα προγραμματίσιμο, ακριβώς όπως ένας υπολογιστής. Και μπορούμε να προγραματίσουμε μια μεγάλη γκάμα σύνθετων συμπεριφορών χρησιμοποιώντας μόρια DNA».
… Σε ένα video που προβλήθηκε απ’ την εταιρεία το 2016, διάφοροι μηχανικοί και επιστήμονες της Microsoft συζητούν μερικές απ’ τις δυνατότητες αυτού του project, αν και το ευρύτερο κοινό δεν θα μοιραζόταν τον ενθουσιασμό τους…
Το video μπορείτε να το παρακολουθήσετε ενσωματωμένο στο πιο πάνω άρθρο εδώ.
Το ότι το μαγαζί του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων έχει και έναν βιοτεχνολογικό βραχίονα δείχνει (υποθέτουμε…) το ότι η άρθρωση ανάμεσα στις big tech και στις big pharma είναι προχωρημένη υπόθεση. Όσο για το «βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα»; Καταλαβαίνουμε ότι κάθεται άσχημα στο λαρύγγι πολλών, σα να λέμε Kata’ib Sayyid al-Shuhada… Ωστόσο κάποια στιγμή θα το αντιγράψουν (αυτοί που μας συχαίνονται…) – και θα το πουλάνε για δικό τους. Λογοκλοπή και αχαριστία, as usual.
Παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να θεωρείται μπελάς να συλλάβει κανείς την τωρινή ιστορική περίοδο σαν στιγμή σε μια καπιταλιστική (και κρατική) εξέλιξη που έχει παρελθόν και μέλλον· σίγουρα ως προς τους προσανατολισμούς και τους στόχους. Θεωρείται γενικότερα μπελάς η αντίληψη της πραγματικότητας· καλύτερα τα ψέματα, τα παραμύθια. Κι αν έχουν καλές δόσεις συγκινήσεων much much better!
Οπότε η προτελευταία ευχή ή κατάρα της ασταμάτητης μηχανής πάει κάπως έτσι: Να ξέρεις ότι θα μπορούσες να ξέρεις. Να ξέρεις ότι το «δεν ήξερα» ή το «ήταν δύσκολο» ή το «δεν προλάβαινα να ασχοληθώ» δεν θα σε γλυτώσει…