Δευτέρα 21 Ιούνη>> Σκίζουν τα ρούχα τους απ’ το δήθεν πάθος τους να υπερασπιστούν την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος – εναντίον ενός δεξιού / χριστιανικού συνεδρίου για την «υπογονιμότητα» και την οικογένεια… Όμως είναι ακριβώς οι ίδιοι, μα ακριβώς οι ίδιοι, που επιδιώκουν και ορέγονται να απαγορεύσουν οποιαδήποτε αυτοδιάθεση οποιουδήποτε σώματος, γυναικείου, αντρικού, παιδικού, ηλικιωμένου, οποιασδήποτε φυλής… Είναι οι ανθρωποφύλακες του «εμβολιάσου ρε, τι σου ζητάμε;».
Θα ήταν εύκολο και δίκαιο να μιλήσουμε για τους πρεζάκηδες της εξουσίας – αλλά θα ήταν ρηχό και επιφανειακό. Η παλιά αυτοδιάθεση, η αληθινή, εκείνη που παριστάνουν ότι υμνούν οι φύλακες του συστήματος, έχει πεθάνει προ πολλού (περισσότερα στο Sarajevo 159a) – απλά κάνουν κάθε τόσο το μνημόσυνό της. Αντίθετα η εικονική “αυτοδιάθεση”, η “αυτοδιάθεση” του “δώστε μου γενετική μηχανική, cyber transformation και ψηφιακή επαύξηση να πέσω επάνω της με χαρά”, αυτή πράγματι κουρντίζεται για να κατακτήσει το κοινωνικό πεδίο. Είναι η “αυτοδιάθεση” του δούλου στο “τέλος του παιχνιδιού” του Μπέκετ: (η μοιρολατρεία) μιας διαλεκτικής ιστορικής αντίθεσης αφέντη και υπηρέτη, την οποία όλοι ζουν μ’ έναν τρόπο που τους διαφεύγει, αλλά απ’ την οποία κερδίζει μόνο τ’ αφεντικό. Στην καλύτερη: είναι η «αυτοδιάθεση» του εξαρτημένου. Η «ελευθερία να υπακούς»….
Κάνουν παράσταση οι λακέδες της εξουσίας όταν κτυπιούνται για την “αυτοδιάθεση”. Είναι οι σφουγγοκωλάριοι της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Τα κωλόχαρτα της Ιστορίας. Σαν μαριονέτες τραβάνε τα μαλλιά τους για να αποδείξουν πόσο νοιάζονται για τα σώματα. Για να μπορούν πριν και μετά να τα πετάξουν σε “κοινές δεξαμενές” κατά βούληση, με κάθε άλλοθι και αθώο ύφος. Να τα πετάξουν εκτελώντας τις διαταγές, με την ελπίδα ότι θα την γλυτώσουν. Για να μπορούν να λένε “μα η σχέση κόστους / οφέλους είναι καλή!” – εννοώντας ότι τα συμφέροντα των φαρμακομαφιών είναι κάπως λιγότερο φονικά απ’ έναν υπερδιογκωμένο τσαχπίνη· αλλά μια χαρά σκοτώνουν και σακατεύουν βιοτεχνολογικά.
Κανείς δεν θα γλυτώσει απ’ την ρωγμή του χρόνου. Μέσα σ’ αυτήν, μέσα απ’ αυτήν, μόνο ο ιστορικός υλιστής μπορεί να δει έγκαιρα την αστραπή της στιγμής του κινδύνου.