Δευτέρα 14 Ιούνη>> Τα κορίτσια στη Boghassa δεν θα μάθουν ποτέ / Ότι φύγαμε μετά την πρώτη επίθεση / Ελευθερώσαμε το χωριό μας με παλιά πιστόλια / με μαχαίρια και με πέτρες / γιατί αλλιώς θα είχαμε πεθάνει μαζί / Κι όταν σκέφτομαι πως πολεμήσαμε / χωρίς νερό το χάραμα / θυμάμαι ότι οι άντρες μας ήταν γενναίοι.

Τα κορίτσια στη Boghassa δεν θα μάθουν ποτέ / Ότι φύγαμε μετά την πρώτη επίθεση.

Ένα παλιό τραγούδι των Tinariwen, που μιλάει για τον απελευθερωτικό αγώνα των Tuareg, πρώτα σε δική τους ερμηνεία:



Κι εδώ σε μια πρόσφατη, στο τέλος της περασμένης χρονιάς, instrumental διασκευή του ίδιου τραγουδιού απ’ τον Mdou Moctar, σε μια αυτοσχέδια, απρογραμμάτιστη, για τους γείτονες συναυλία στη άκρη της Niamey, πρωτεύουσας του Νίγηρα. Από τον τελευταίο δίσκο του (Μάης του 2021) Afrique Victime…



Επειδή στη «μαύρη ήπειρο» δεν πρόκειται να ξαναχάσουν την υπερηφάνειά που τους στέρησαν οι δυτικοί λευκοί επί αιώνες, και επειδή οι κοινωνίες εκεί δηλώνουν η μία μετά την άλλη πως αρνούνται να ξαναγίνουν πειραματόζωα των δυτικών φαρμακομαφιών, τις πλατφόρμες που τάχα τόσο «γενναιόδωρα» προσφέρουν οι πρωτοκοσμικοί (επειδή τους περισσεύουν) ας τις βάλουν …. εκεί που ξέρουν.

Όσο για όσους phizeroi χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα υπέρ των φαρμακομαφιών τον «παγκόσμιο νότο» και τις ανάγκες του (αυτές που εγκρίνουν οι ίδιοι δηλαδή…), μιας και δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει εκεί, ας ασχοληθούν μόνο μ’ αυτό που ξέρουν καλά: τους εαυτούς τους…