Δευτέρα 9 Αυγούστου>> Τα made in greece καθάρματα ανήκουν μεν στην ίδια συνομοταξία με κάθε άλλο παρόμοιο διεθνώς, όμως πότε πότε εκδηλώνουν κάτι που μοιάζει «υπερβάλλον ζήλος»… Αν και το πιθανότερο είναι να πρόκειται για έκφραση ιδιαίτερων δεσμεύσεών τους με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (με το αζημίωτο).

Τέτοιος είναι ο «ομότιμος καθηγητής κοινωνικής και προληπτικής ιατρικής» του πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Τούντας. Ο ομότιμος είχε πρόσφατα μια έκρηξη νεο-νεο-ναζισμού:

Θα πρέπει για να αυξήσουμε τους εμβολιασμούς σε αυτούς που διστάζουν ή που αρνούνται, να κάνουμε δύο πράγματα. Το ένα είναι να ορθώσουμε περισσότερα εμπόδια στην κινητικότητά τους, δηλαδή στην πρόσβασή τους σε δημόσιες υπηρεσίες, στις μετακινήσεις τους σε διάφορα αγαθά και παροχές….

… Δεν χωράνε ζητήματα ατομικής ευαισθησίας ή ατομικής επιλογής. Δεν είναι ο καθένας που ορίζει το σώμα του. Όταν το σώμα του γίνεται επικίνδυνο για τους υπόλοιπους, πρέπει η Πολιτεία με αυστηρότητα και αποφασιστικότητα να παίρνει καθολικά μέτρα…

Μπορεί να υπονοεί «στρατόπεδα συγκέντρωσης» ο ομότιμος: είναι ο πιο σίγουρος, αποτελεσματικός και φτηνός τρόπος για να «περιοριστεί η κινητικότητα». Αλλά το ότι δεν ανήκει σε κανέναν / καμμία το σώμα του / της, το ότι «ιδιοκτήτης» είναι «πολιτεία» (που είναι ο ίδιος, ασφαλώς…), αυτό είναι πράγματι πολύ πιο προχωρημένο απ’ την ιδέα του ελβετού Jurg Grossen! Είναι μέρος της “φιλοσοφίας” του νέου ολοκληρωτισμού.

Στις 28 του περασμένου Μάη τα “κόκκινα μαντήλια” κάλεσαν συγκέντρωση ενάντια στα καταναγκαστικά “υγιειονομικά” μέτρα, άρα ενάντια και στα καθάρματα / κήρυκες / “φιλοσόφους” της εκστρατείας. Προσέξτε τι έγραφε το πάνω μέρος της αφίσας:

Δυο μήνες νωρίτερα, τον Μάρτη του 2021, κυκλοφορούσαμε ένα ψηφιακό Sarajevo με τίτλο: Δεν έχεις σώμα, είμαι το σώμα σου! Γέννηση, ζωή, θάνατος στην βιοπολιτική του καπιταλιστικού 21ου αιώνα. Οι κρατικές πρακτικές και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι τεχνολογικές εφαρμογές και η υγιεινιστική τρομοκρατία, οι ιδέες του κάθε Grossen και οι υποδείξεις του κάθε Τούντα, συγκλίνουν σε ένα στρατηγικό ορίζοντα: την απαλλοτρίωση και την «αναδιάρθρωση» των σωμάτων (μαζί με τα μυαλά) των υπηκόων.

Γιατί απαγορεύεται όλο και πιο κατηγορηματικά, όλο και πιο βίαια, ο αυτοπροσδιορισμός και ο αυτοέλεγχος του σώματος; Γιατί τα σώματα πρέπει να ξαναγίνουν μια άμορφη μάζα κρέατος την οποία θα διαχειρίζεται το σύμπλεγμα κατά τα συμφεροντά του; Γιατί το φεμινιστικό «δεν ανήκω σε κανέναν!» ξαναγίνεται εμπρηστικό σύνθημα; Το ότι πρόκειται για μια απ’ τις τελευταίες σημαίες της εξέγερσης του ’60 κατά του κομφορμισμού και του συντηρητισμού κάνει το ερώτημα ακόμα πιο ενδιαφέρον. Με δεδομένο ότι η νεοφιλελεύθερη 40ετία απαλλοτρίωσε πράγματι τα σώματα των πρωτοκοσμικών κάθε φύλου, με τους όρους του «ελεύθερου εμπορίου» και της (αυτο)κατανάλωσης. Τι άλλο θέλουν πια τα αφεντικά;

Την απάντηση δεν πρόκειται να την δώσει προς το παρόν κανένα κάθαρμα του είδους Grossen ή Τούντας. Θέμα καταμερισμού αρμοδιοτήτων: την δίνουν άλλοι. Αυτά τα σώματα που διαθέτουμε θεωρούνται ΜΗ ΑΝΑΓΩΓΙΜΑ στις προδιαγραφές του καπιταλισμού της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Επιπλέον, η αναδιάρθρωσή τους «σιγά σιγά», μέσα απ’ την «ελεύθερη κατανάλωση», είναι πολύ αργή και πολύ χαοτική σε σχέση με τις νόρμες και τις ανάγκες των αφεντικών. Δεν γίνεται αυτές οι ανάγκες και νόρμες να «περιμένουν» πότε ο καθένας και η καθεμιά θα πεισθεί ότι πρέπει να συνδεθεί οργανικά με τις βιο-πληροφορικές μηχανές!… Δεν γίνεται τα αφεντικά να «περιμένουν» πότε θα παραδώσουμε εθελοντικά την υγεία και τις αρρώστιες μας στη γενετική μηχανική, στα βιο-μηχανουργεία!… Δεν γίνεται να «περιμένουν» τ’ αφεντικά πότε οι υπήκοοι θα βάλουν την διανοητική και ηθική τους εξαθλίωση κάτω απ’ τις απόλυτες διαταγές τους!…

Ο ομότιμος δείχνει (μέσα στην αλαζονεία του) εναντίον τίνος είναι ο κηρυγμένος πόλεμος. Όμως μέσα στην ομίχλη αυτού του πολέμου οι τερατολόγοι καθοδηγούν τους ignorants να κυνηγάνε την ουρά τους (άλλο που δεν θέλει κι ο λαός: αποδιοπομπαίους τράγους…): οι πολιτικές βιτρίνες είναι μόνο ο θίασος της αποπλάνησης.