Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Τι είναι όμως αυτή η «ιατρική ακριβείας» που ονομάζεται επίσης «εξατομικευμένη ιατρική»; Είναι ουσιαστικά η συγκέντρωση (απ’ την βιομηχανία της υγείας) όλων των data υγείας του καθενός, απ’ την γέννησή του ως τον θάνατό του, συμπεριλαμβανόμενου του γενετικού κώδικα, των συνηθειών, των συμπεριφορών του, του περιβάλλοντός του κοντινού και πιο μακρινού και των αλληλεπιδράσεών του μ’ αυτό (των επιγενετικών παραγόντων δηλαδή…) με σκοπό, υποτίθεται, να «κόβονται και να ράβονται στα μέτρα του», σαν κουστούμι, φάρμακα και θεραπείες. Αυτό προβάλλεται (και θα το δείτε μπροστά σας στο όχι μακρινό μέλλον…) σαν αντίδοτο στην «απρόσωπη» και «ισοπεδωτική» ιατρική του 20ου αιώνα, την μαζική, φορντική ιατρική θα λέγαμε, που παρότι ποτέ δεν ήταν «απρόσωπη» και «ισοπεδωτική» τόσο όσο κατηγορείται, είχε πράγματι γενικευτικές παραδοχές και νόρμες με όρους δημογραφίας και διαχείρισης πλήθους α λα μαζική παραγωγή.

Ωραίο ακούγεται αυτό το «να σεβόμαστε τον καθένα χωριστά», έτσι δεν είναι; Αμ δε!!! Πίσω απ’ την βιτρίνα του ατομικού υγιεινιστικού κουστουμιού κρύβονται φίδια. Το ένα φίδι ίσως το μαντεύετε: είναι η πλήρης και «τεκμηριωμένη» μεταφορά στον καθένα και στην καθεμιά της «ευθύνης» για τις συνέπειες υγείας που έχει «ο τρόπος ζωής του / της» – πράγμα που είναι συνώνυμο με την μεταφορά στον καθένα και στην καθεμιά του κόστους της όποιας θεραπείας του… για να μην καταρρεύσει (απ’ την «κοινωνική ανευθυνότητά» του / της) το σύστημα υγείας… Θυμίζει τίποτα;

Το ακριβώς δίπλα φίδι είναι το ίδιο με το προηγούμενο, όχι όμως με αιτιολόγηση «κοινωνικής ανευθυνότητας» αλλά γενετικής / γονιδιακής ανεπάρκειας ή αδυναμίας… Γενετικός ρατσισμός ή και ευγονισμός – έχουν γραφτεί πολλά γι’ αυτόν την εποχή που υπήρχε ένα ευρύτερο θάρρος κριτικής…

Ακριβώς παραδίπλα, αλλά στο κέντρο αυτής της (αλγοριθμικής) βιοπολιτικής είναι το γενετικό και όχι μόνο φακέλωμα των πάντων… Και, φυσικά, η διαρκής «επιτήρηση υγείας» που ακολουθώντας τα βήματα της «πολιτικής»  του αυτοκινητοβιομήχανου Φορντ όταν εγκαινίασε το σύστημα μαζικής παραγωγής διπλασιάζοντας τα μεροκάματα πριν έναν αιώνα, θα αφορά την «σωστή ζωή», την επιβεβαίωση και την επιβράβευσή της. Αυτό θυμίζει κάτι μήπως;

Δεν τελειώνουν εδώ τα φίδια της precision medicine. Εγγράφεται (και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά) στο σκοπό της μείωσης του κόστους της φροντίδας υγείας, της μείωσης του κόστους της «κοινωνικής αναπαραγωγής» για τ’ αφεντικά, όχι απλά και μόνο μέσα απ’ την μεταφορά των όποιων εξόδων στον «όχι με σωστό τρόπο ζωής» ασθενή αλλά, κυρίως, μέσα απ’ την διαμόρφωση αυστηρών και διαρκώς ελεγχόμενων «υγιεινών τρόπων ζωής». Αυτή η precision medicine είναι το αποκορύφωμα της «πρόληψης», που είναι με την σειρά της απεριόριστη. (Η «πρόληψη» έχει αποδειχθεί το γνωσιο/πολιτικό θεώρημα του κάθε είδους ελέγχου… Κι όποιος δεν φροντίζει να είναι προληπτικός θα θεωρείται σχεδόν εγκληματίας…)

Οι τωρινές πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είναι η πρώτη (από ιστορική άποψη) μαζική, άγρια, βίαιη επίθεση των βιοτεχνολόγων στην κοινωνική και προσωπική καθημερινότητα, η πρώτη τέτοιας κλίμακας εκστρατεία καταστροφής κάθε αυτοτελούς ατομικής ή/και κοινωνικής γνώσης για το σώμα (συμπεριλαμβανομένων των γνώσεων της κλινικής ιατρικής), το πρώτο σκληρό «μάθημα» με τίτλο «οι γενετιστές, οι μπηχεβιοριστές και οι πληροφορικάριοι ξέρουν την αλήθεια», και μόνον αυτοί. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένα είδος εισαγωγής στο νέο μοντέλο, όχι ακόμα απ’ την άποψη της εξατομίκευσης (εκτός αν πρόκειται για τον θάνατο ή το σακάτεμα εξαιτίας τους, όπου πάντα φταίει ο πελάτης…) αλλά απ’ την άποψη των «μέσων θεραπείας».

Θα πει κάποιος: μα και ο πλατφορμιασμός είναι μαζικός, γενικευμένος και αδιαφοροποίητος! Είναι μια τυπική εκδοχή του φορντικού one size fits all! Τι δουλειά έχει με την «εξατομικευμένη ιατρική»;

Πράγματι, κατ’ αρχήν έτσι ακριβώς συμβαίνει. Όμως για πρώτη φορά στην ιστορία των μαζικών, γενικευμένων και αδιαφοροποίητων εκστρατειών «πρόληψης» αυτή η συγκεκριμένη έχει ήδη ενσωματωμένη την δυνατότητα «αυτοκριτικής» / διόρθωσης, δηλαδή την τεχνική δυνατότητα εσωτερικών διαφοροποιήσεων! Μπορεί να μην λέγεται δημόσια, αλλά πίσω απ’ την σκηνή το ζήτημα της δοσολογίας (της ποσότητας των νανοστοιχείων που περιλαμβάνεται σε κάθε τσίμπημα…) είναι ένα στάνταρ ερώτημα. Η ποσότητα σε σχέση με το ιστορικό κάθε πλατφορμιαζόμενου. Στο όχι κοντινό μέλλον θα μπορούσε αυτό ένα είναι η αρχή της εξατομίκευσης – με δεδομένο ότι φυσικά η mRNA τεχνολογία έχει μέλλον, και ότι οι φαρμακομαφίες θα αντικαταστήσουν τα παραδοσιακά εμβόλια με πλατφόρμες γενετικής μηχανικής. Κι αυτό είναι βέβαια ο άμεσος, τωρινός στόχος, η πρώτη προτεραιότητα. Η «αντικατάσταση / μετατρεψιμότητα» των συστατικών ενός (υποτιθέμενου) φαρμακευτικού παράγοντα και η ευελιξία στη σύστασή του είναι μια απ’ τις βασικές υλικές βάσεις της «εξατομικευμένης» προσέγγισης, όχι απ’ την μεριά του πελάτη αλλά απ’ την μεριά της βιομηχανίας της υγείας.

Τι σημαίνει αυτό;