Δευτέρα 6 Δεκέμβρη>> Αν περίμενε κανείς ότι η αποτυχία καθενός απ’ τα στάδια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας κι όλης μαζί θα «αυτό-αναγνωριζόταν» είναι επικίνδυνα αφελής. Δείτε, για παράδειγμα, τις μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις (: lockdown). O εγκλεισμός (μαζί με την τρομοκρατία) είναι παντού και πάντα μηχανή νοσηρότητας! Αν διάφοροι «ανατροπείς» caradinieroi δεν είχαν χάσει εντελώς το όποιο μυαλό τους θα το καταλάβαιναν πρώτοι πρώτοι: γι’ αυτό (κινηματικά) είμασταν και είμαστε πάντα κατά των φυλακίσεων!
Οι δημαγωγοί του συμπλέγματος ουδέποτε θα το παραδέχονταν. Αντίθετα έκαναν κάτι άλλο: άρχισαν να μιλούν (με την απαραίτητη χρονοκαθυστέρηση) για τις «άλλες ασθένειες» και τους «άλλους ασθενείς», και την εκτίναξη της θνητότητας∙ σα να μην ήταν έγκαιρα γνωστή και προβλέψιμη η οργανική αιτία αυτών των «έξτρα θανάτων» από καρκίνους, καρδιακά, κλπ… «Ναι, τα lockdown πέτυχαν» λένε ακόμα τα καθάρματα. Συμφωνούμε: πέτυχαν να εκτοξεύσουν την γενική κοινωνική φυσική, ηθική, συναισθηματική, ψυχολογική νοσηρότητα! Κάτι που (επιμένουμε!) δεν ήταν ατύχημα αλλά ήταν εξ αρχής επιδίωξη της «νέας βιομηχανίας της υγείας»!…
Η απόδειξη της αποτυχίας της γενετικής μηχανικής είναι πιο εύκολη, πιο απτή, όταν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Η απόδειξη της αποτυχίας (και, τελικά, του πραγματικού στόχου) του γενετικού, βιοτεχνολογικού χακαρίσματος / αχρήστευσης του φυσικού ανοσοποιητικού συστήματος είναι πιο εύκολη, πιο απτή όταν υπάρχει μέτρο σύγκρισης: οι μη πλατφορμιασμένοι! Έχουμε γράψει επ’ αυτού κάμποσες φορές (η πιο πρόσφατη την προηγούμενη Δευτέρα Υπάρχει κανείς να την υποδεχθεί;, Έρχεται με delivery μετά από ηλεκτρονική παραγγελία;) Σκεφτείτε λίγο: Πώς μπορεί να αποδειχθεί η αποτυχία και οι σοβαροί κίνδυνοι απ’ τα μεταλλαγμένα φυτά αν δεν υπάρχουν πια φυσικές, κανονικές καλλιέργειες; Πώς μπορεί να αποδειχθεί το ίδιο στα μεταλλαγμένα ζώα αν δεν υπάρχουν κανονικά (ή σχεδόν κανονικά) ζώα; Πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει την αθλιότητα του βιομηχανικού «τεχνητού κρέατος» αν δεν έχει φάει ποτέ στη ζωή του κάτι με κόκκαλο;
Σκεφτείτε λίγο παραπάνω. Τι κάνει η καπιταλιστική «ανάπτυξη» των τελευταίων δεκαετιών, και ειδικά οι δύο βραχίονές της, οι βιοτεχνολογίες και η ψηφιοποίηση, αν όχι να «ροκανίζει» οτιδήποτε θα μπορούσε να ονομαστεί φυσικό, ξεκινώντας απ’ την κλίμακα του κυττάρου και των πρωταρχικών αισθήσεων και προχωρώντας σε όλο και πιο σύνθετες δομές, απ’ τα μικρόβια ως τα ανώτερα θηλαστικά; Δεν είναι, λοιπόν, το ανοσοποιητικό σύστημα το πιο πρόσφατο φυσικό (ανθρώπινο και όχι μόνο) σύνορο, το πιο πρόσφατο «έσχατο» όριο, που πρέπει να «πέσει», για να κατακτηθεί η (σωματική) ήπειρος την οποία αυτό προστατεύει, η ήπειρος «υγεία / αρρώστια»; Νομίζετε ότι το «human plus», ο «μετα-ανθρωπισμός», η «επαυξημένη πραγματικότητα», είναι λόγια του αέρα; Λάθος!!! Έχουν την ίδια ακριβώς θέση μ’ εκείνη του «Σιδερένιου Ανθρώπου» στη Φιλοσοφία των Βιομηχάνων του Andrew Ure, στο ξεκίνημα της 1ης βιομηχανικής επανάστασης, πριν σχεδόν 2 αιώνες: ιδεολογική και όχι μόνο εμπροσθοφυλακή της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης!
Το βεβαιωμένο γεγονός είναι αυτό: η αποτυχία των φαρμακομαφιών γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρη το προηγούμενο διάστημα ΕΠΕΙΔΗ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΙΜΑΚΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΤΥΠΟ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΣΑΦΕΣ PLACEBO GROUP / ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ: ΟΙ «ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ»! Αυτοί κι αυτές θα έπρεπε να «περιοριστούν», έως και να «εξαφανιστούν»! Το παραμύθι περί «πανδημίας των ανεμβολίαστων», η ψυχολογική / δημαγωγική πίεση, και οι κάθε είδους και διαστροφής απαγορεύσεις αυτό επεδίωκαν. Αν (a big if) αυτοί εξαφανίζονταν, τότε οι πλατφόρμες (και τα αφεντικά τους) θα καμάρωναν σαν «πετυχημένες»… χμμμ… επειδή (δήθεν) «λιγότεροι νοσούν βαριά» («λιγότεροι» σε σχέση με ποιους; με κανέναν…) και επειδή μερικές δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένων και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες σακατεμένων είναι ένα «ανεκτό κόστος»…. αφού «σώθηκαν περισσότεροι»… Ο νέος κανιβαλισμός θα είχε απελευθερωθεί χωρίς δρόμο επιστροφής…
Η μεθόδευση αυτής της εξαφάνισης γινόταν λοιπόν ήδη με βρώμικους, καθεστωτικούς τρόπους, χωρίς όμως εγγυημένο αποτέλεσμα… Τα κράτη, οι πολιτικές βιτρίνες, θα έπρεπε να κυνηγούν ταυτόχρονα τους μη πλατφορμιασμένους και τους όλο και πιο δύσπιστους διπλοπλατφορμιασμένους… Το πράγμα είχε αρχίσει να ρετάρει, αλλού ορατά και αλλού αόρατα…
Και τότε εμφανίστηκε η «όμικρον»!!!