Δευτέρα 3 Γενάρη>> Πριν δυο χρόνια τέτοιες μέρες ξεκινούσε κάπου μακριά, σε μέρη εξωτικά, εκείνο που αποδείχθηκε στη συνέχεια η πιο γρήγορη και βίαιη επιχείρηση καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης ever – ειδικά στον δυτικό κόσμο. Όποιος είχε ήδη υπόψη του την σημασία των «μεταδοτικών ασθενειών» για την επιβολή ενός απ’ τα βασικά σκέλη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης (απ’ την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα: «γρίπη των πτηνών» και ύστερα «γρίπη των χοίρων») μπορούσε να δει τις επόμενες μέρες και βδομάδες των αρχών του 2020 το «κακό με δρασκελιές να πλησιάζει». Η ταυτόχρονη, σε «πραγματικό χρόνο» σύγκριση όσων γίνονταν με κέντρο τις επαρχίες Wuhan και Hubei και εκείνων που γράφονταν στις δυτικές ναυαρχίδες δημαγωγίας υποδείκνυε χωρίς περιθώρια παρερμηνειών τεχνικές της εξουσίας, δηλαδή «πολιτική», πολύ μακρύτερα και πολύ βαθύτερα απ’ ότι ένα, έστω σοβαρό, «ζήτημα υγείας». Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά στον 21ο αιώνα… Όμως η ένταση των δυτικών μηντιακών ψεμμάτων ήταν τέτοια που παρέπεμπε σε πολεμικές τακτικές∙ στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά…  Έτσι ώστε το Sarajevo / αόρατες πόλεις για το καλό του και το κακό του, να μπει τέτοιες μέρες πριν 2 χρόνια σε «κατάσταση συναγερμού αντιπληροφόρησης και εργατικής κριτικής» πολύ πριν οι κοιμισμένοι υποτελείς (στα μέρη μας κι εκτός) «αφυπνιστούν» βίαια απ’ τα αφεντικά, μόνο και μόνο για να αρχίζουν την μακριά υπνοβασία τους. Τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα: το να γνωρίζεις έγκαιρα σήμαινε ότι δεν χωράς πουθενά…

Όταν το «κακό» πέρασε απ’ το δακτυλοδεικτούμενο κινεζικό έδαφος / καθεστώς σε ευρωπαϊκές επικράτειες, τα δυτικά αφεντικά ήξεραν (όχι όμως και οι ακόμα κοιμισμένοι υπήκοοι) ότι δεν πρόκειται για κάτι αληθινά επικίνδυνο. Οι κινέζοι ειδικοί και το κράτος τους είχαν μιλήσει ήδη πολύ αναλυτικά, και δεν είχαν κρύψει τίποτα… Είχαν ήδη εξηγήσει ότι ο ιός καταβάλει τους ήδη καταβεβλημένους, λόγω ηλικίας και προηγούμενων παθήσεων∙ ότι οι υπόλοιποι περνάνε την ίωση είτε χωρίς καν συμπτώματα είτε με ελαφριά∙ ότι διαχειρίστηκαν πετυχημένα όλες αυτές τις ήπιες έως μέτριες περιπτώσεις με παραδοσιακή κινέζικη ιατρική∙ και ότι το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να γίνει ήταν να προφυλαχτεί το υγιειονομικό προσωπικό, όχι επειδή θα πέθαινε, αλλά επειδή οι έστω και ελαφρά άρρωστοι θα έπαιρναν αναρρωτική άδεια, μειώνοντας έτσι τις δυνατότητες φροντίδας (γενικά και ειδικά) στα νοσοκομεία. Το ίδιο το κινέζικο καθεστώς είχε αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα μεταθέτοντας στη Wuhan 10.000 στρατιωτικούς γιατρούς∙ ποιο δυτικό κράτος όμως θα μπορούσε να κάνει κάτι ανάλογο;

Όμως όχι: μετά από 2 αποτυχημένες προσπάθειες το 2004-2005 και το 2009 δινόταν επιτέλους η ευκαιρία στο δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα να «δανειστεί» συγκεκριμένες όψεις της κινεζικής «αντιμετώπισης-του-κακού», μόνο μερικές, κατάλληλα επιλεγμένες, για να κάνει τα πολυπόθητα από καιρό πραξικοπήματά του. Αυτό που χρειαζόταν ήταν η κατάλληλη σκηνοθεσία: ένα Bergamo! O έμπειρος ολλανδός κομμουνιστής Kees van der Pijl ήταν απ’ τους ελάχιστους που κατάλαβαν με οξυδέρκεια τι βρισκόταν σε εξέλιξη. Νωρίς νωρίς, στα τέλη Απρίλη του 2020, με την πολυσέλιδη ανάλυσή του Health Emergency or Seizure of Power? The Political Economy of Covid-19 έβαζε τα πράγματα στη θέση τους με μεγάλη ακρίβεια. Αλλά ποιος θα καθόταν να ακούσει έναν «κόκκινο» 75χρονο σε καιρούς και σε κοινωνίες όπου ο αντι-καπιταλισμός έχει ξεπέσει σε ψόφια πόζα και οι θεότητες λέγονται υγιεινισμός και οππορτουνισμός;

Αφού το κινεζικό καθεστώς «δάνεισε», θέλοντας και μη, στα δυτικά αφεντικά το πιο δευτερεύον αλλά εντυπωσιακό στοιχείο της «αντιμετώπισης του κακού» απ’ την μεριά του, τις καθολικές απαγορεύσεις δηλαδή, έπαψε να απασχολεί… Απ’ τον Απρίλη του 2020 και μετά, όταν το ζήτημα «φονιάς ιός / Αρμαγεδώνας!» είχε τελειώσει στην κίνα κι όταν, λίγο αργότερα, τις μέρες που στις δυτικές κοινωνίες «όλα τα πλάκωνε η υγιειονομική φοβέρα» οι νεολαίοι της Wuhan ξεσάλωναν παρτάροντας, οι μόνοι δυτικοί λόγοι-για-αυτόν τον ασιάτη rival ήταν για να του χρεωθεί η αστική ευθύνη (να στοιχειοθετηθεί δηλαδή η απαίτηση τεράστιων αποζημιώσεων…) για την «διασπορά – όχι ψεμάτων αλλά – του ιού». Κι εκεί όμως το πράγμα τσάκισε: τις επικίνδυνες gain-of-function γενετικές έρευνες / μεταλλάξεις κορωνοϊών για στρατιωτική χρήση στο ινστιτούτο της Wuhan τις είχαν οργανώσει και χρηματοδοτήσει αμερικάνοι, με επικεφαλής τον «στρατηγό» Fauci – δεν χρειάζεται λοιπόν ξύσιμο των πληγών… Ας το κουκουλώσουμε κάπως…

Κι έτσι η μάχη (ή μήπως η διαρκής άσκηση;) με τίτλο «Πεκίνο vs Sars-Cov-2» έπαψε να κόβει εισιτήρια στο δυτικό κοινό. Κακό της κεφαλής του! Τώρα, δυο χρόνια μετά, η «υγιειονομική» πολιτική της κινεζικής εξουσίας, εγγεγραμμένη πάντα εκεί που ήταν εξ’ αρχής (όπως, άλλωστε, και η παρακμιακή δυτική «υγιειονομική» πολιτική), στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, ετοιμάζεται για μια ακόμα ενδιαφέρουσα αναβάθμιση∙ ενόσω οι δυτικοί υπήκοοι βουλιάζουν στη λάσπη των δαιμόνων του «δικού τους» καπιταλισμού και της «δικής τους» αναδιάρθρωσης. Βουλιάζουμε πιο σωστά: τύποι σαν τον van der Pijl επισκιάζονται πάντα από τύπους σαν την von der Leyen….