Πέμπτη 11 Μάρτη. Αποδίδοντας τον ευγονισμό στους ηττημένους ναζί σαν αποκλειστικότητά τους και καταδικάζοντας τον ιατρικό τους βραχίονα στις δίκες της Νυρεμβέργης, τα δυτικά αφεντικά παρουσιάστηκαν σαν «καθαρά και αθώα» του εγκλήματος. Ξεπλύθηκαν.
Όμως η αλήθεια είναι ότι οι ναζί αντέγραψαν την ιδέα της ιατρικής διαστρωμάτωσης σε «ανώτερους» και σε «κατώτερους» απ’ την αγγλία και τις ηπα. Ο Galton ήταν κομβικός στην επεξεργασία και στη διάδοσή της – η μαζική αποδοχή της απ’ τους αστούς στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου και τις πρώτες του 20ου, όταν και πάλι η τότε εργατική τάξη γινόταν όλο και πιο απειλητική, ήταν η φυσική υπεράσπιση της εξουσίας της.
Ό,τι υποστήριξε ο Galton ήταν επιστημονικό· μια δυσάρεστη υπενθύμιση μιας αλήθειας που άφθονοι α-νόητοι προτιμούν να ξεχνούν στις μέρες μας: καμμία επιστήμη (η λέξη εντός ή εκτός εισαγωγικών) δεν ήταν ποτέ, δεν είναι και θα είναι κοινωνικά ουδέτερη! (Και καμμία επιστήμη δεν είναι υπεράνω της τεκμηριωμένης και κάθε φορά σύγχρονης κριτικής…)
Στο βιβλίο του Hereditary Genius («κληρονομική ευφυία», 1869) ο Galton «απέδειξε επιστημονικά» ότι η ευφυία είναι κληρονομικό «χάρισμα», αρκεί τα κάθε φορά ζευγάρια (της αστικής τάξης…) να κάνουν προσεκτική επιλογή συζύγων. Τα «ευφυή» (δηλαδή: αστικά) ζευγάρια δεν θα έκαναν ποτέ ηλίθιους απογόνους· η ηλιθιότητα ήταν ( υποστήριξε «επιστημονικά» ο Galton) χαρακτηριστικό των κατώτερων τάξεων και ειδικά της εργατικής.
Σημειώστε την χρονολογία: το 1869 δεν υπήρχε καμμία μα καμμία ιδέα περί dna, «γενετικού κώδικα», επέμβασης σ’ αυτόν, κλπ. Εκατόν σαράντα χρόνια μετά ο «γκαλτονισμός» είχε ανανεωθεί μέσα απ’ την βεβαιότητα των γενετιστών (και μεγάλων ποσοστών των υπηκόων) ότι υπάρχει γονίδιο της ευφυίας όπως και πολλά άλλα γονίδια για το ένα και για το άλλο· και πως καλό θα ήταν να βρεθούν τρόποι (: γενετική μηχανική) να κατασκευάζεται και να μεταμοσχεύεται στον καθένα αυτός ο καλά συσκευασμένος γονιδιακός πλούτος…
Η άποψη του Galton έγινε με ενθουσιασμό δεκτή τόσο απ’ τους επιστήμονες του καιρού του όσο και απ’ τις αστικές τάξεις αγγλίας και αμερικής, όπου κυκλοφόρησε το βιβλίο του. Ο ξάδελφός του Charles Darwin (ο γνωστός Δαρβίνος) του έγραψε:
..Έχω διαβάσει μόνο 50 σελίδες ως τώρα… αλλά μακαρίζω τον εαυτό μου. Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω διαβάσει κάτι τόσο ενδιαφέρον και αυθεντικό· πόσο καλά και καθαρά βάζεις το θέμα σε κάθε σημείο…
Το ότι ο «κοινωνικός δαρβινισμός» έγινε η σπονδυλική στήλη του ιστορικού ρατσισμού δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν. Και πάλι: ενάμισυ αιώνα μετά το ζήτημα της «εξέλιξης / βελτίωσης του είδους» είναι στην ημερήσια διάταξη, με βιοτεχνολογικά και πληροφορικά μέσα, με οργανωμένες μεταλλάξεις και ενσωμάτωση της ψηφιακής συνδεσιμότητας· κι ένα απ’ τα βήματα της «αναγκαιότητας αυτής της εξέλιξης / βελτίωσης» λέγεται mRNA πλατφόρμες… (Παράδοξο ή όχι, οι «ειδικοί» που απέρριψαν τις ιδέες του Galton τότε ήταν … οι θρησκευάμενοι της εποχής…)
Ο Galton συστηματοποίησε τις απόψεις του, εφηύρε τον όρο ευγονική, και δημοσίευσε το «καταστάλαγμα» της σοφίας του το 1883, με το βιβλίο Inquiries into Human Faculty and its Development. Ήταν σαν φωτιά σε ξερά χόρτα: το 1907 ο Galton έφτιαξε την «ευγονική εταιρεία»· κι ακόμα και χωρίς καμμία ιδέα για το τι μπορεί να συμβαίνει μέσα στα κύτταρα, η άποψη περί «γενετικής ανωτερότητας» (των λευκών αστών) έγινε κοινοτοπία στις αρχές του 20ου αιώνα στον αγγλοσαξονικό κόσμο. Οι φασιστικές νομοθεσίες για την υποχρεωτική στείρωση (των αλκοολικών, των «εγκληματιών», των «ψυχοπαθών»…) και οι όλο και ποιο σκληροί αντι-μεταναστευτικοί νόμοι, σε συνδυασμό με την «επιστημονική» νομιμοποίηση των ρατσιστικών απόψεων με ιατρικά επιχειρήματα, ήταν η νέα κανονικότητα στην πολιτισμένη και δημοκρατική δύση πολύ πριν τους δώσουν την τελική, βιομηχανική ώθηση, οι ναζί.