Δευτέρα 28 Ιούνη>> Τα ντοκουμέντα της προηγούμενης εβδομάδας, το γεγονός δηλαδή ότι οι πολιτικές βιτρίνες της ε.ε. (κεντρικές και ευρωβουλευτές…) με πλήρη επίγνωση του τι κάνουν αποφάσισαν το καλοκαίρι του 2020 να επιτρέψουν νομοθετικά την εισαγωγή, με ένεσεις, στα κορμιά εκατομμυρίων υπηκόων γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς παρουσιάζοντάς την διαδικασία σαν «εμβολιασμό» (παραβιάζοντας, δηλαδή ακυρώνοντας) την ως τότε ισχύουσα (ευρωπαϊκή) νομοθεσία που απαγόρευε οποιαδήποτε «απελευθέρωση» γενετικά μεταλλαγμένων οργανισμών στο περιβάλλον, συν το γεγονός ότι έκρυψαν αυτήν την πραγματικότητα απ’ τους υπηκόους (για να μην αντιδράσουν αμέσως και οργισμένα), πριν 30 χρόνια θα ήταν ευρύτερα γνωστό απ’ την αρχή. Και, γι’ αυτό, θα ήταν απλά αδιανόητο σαν «πολιτική απόφαση» των κρατών.

Το 2020 έγινε. Κρύφτηκε – σαν κοινό μεν αλλά ένοχο / φονικό μυστικό. Είναι τρανταχτή απόδειξη εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Η ιατρική / θεραπευτική αξία αυτής της γιγα-εκστρατείας αποδεικνύεται ήδη απ’ τις πάνω από 15.000 δολοφονίες (και τα χιλιάδες σακατέματα) που έχουν προκαλέσει οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, δηλαδή οι «για ανθρώπινη χρήση» GMOs, μέσα σε ελάχιστους μήνες. Είναι πιθανό, δυστυχώς, ότι αν μείνουμε αδρανείς τα ακόμα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Κι ωστόσο μια «περιθωριακή» ασταμάτητη μηχανή αποκάλυψε το «κρατικό μυστικό» (όντως, περί αποκάλυψης πρόκειται, αν και δεν είναι ο ορισμός του μυστικού…) Υποθέτουμε ότι οι αναγνώστριες / αναγνώστες, ένοιωσαν κάτι του είδους «Ωωωω! Μα εγώ είμαι μικρός, πολύ μικρός για να το εμποδίσω!»…

Κανείς δεν είναι τόσο «μικρός»… Αλλά οι μαζικές προδοσίες, οι συνθηκολογήσεις, οι εθελόδουλοι συμβιβασμοί και οι κάθε είδους προσχωρήσεις στον εχθρό εδώ και 30 χρόνια κάνουν το πολιτικό έργο της κριτικής και δράσης να φαίνεται σήμερα από αδύνατο έως αδιανόητο – ό,τι δηλαδή ήταν πριν 3 δεκαετίες η προοπτική μαζικής και βίαιης κατάληψης των ανθρώπινων (και όχι μόνο) σωμάτων απ’ τους βιοτεχνολόγους, τους γενετιστές, και τις εταιρείες που τους έχουν στους στάβλους τους!! Ο κόσμος (: οι πρωτοκοσμικές καπιταλιστικές κοινωνίες…) στέκονται με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στον αέρα – και τ’ αφεντικά κάνουν πάρτυ.

Δύο μόνο, ενδεικτικές παράγραφοι, από ένα βιβλίο του 1999 (με τίτλο Cyber Marx… – δεν έχουν εδώ σημασία τα υπόλοιπα στοιχεία του…) που συμπυκνώνει ό,τι ήταν στον έναν ή στον άλλο βαθμό κινηματική κατάκτηση μέχρι, τουλάχιστον, τα μέσα της δεκαετίας του ’90:

… Το καθεστώς τεχνολογικού ελέγχου του Κράτους – Κρίση δεν περιορίζεται μόνο στην μετατροπή της κοινωνικής πρόνοιας σε μηχανισμούς δημόσιας τάξης, ούτε στην αστυνόμευση των πόλεων. Επεκτείνεται ακόμα πιο πέρα, στα σπίτια και στα νοσοκομεία, όπου η πληροφορική αναδιάρθρωση του κεφαλαίου είναι άμεσα συνδεδεμένη με νέες παρεμβάσεις στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης στις πιο βασικές της εκφάνσεις – στην μητρότητα, στην γέννηση και, κυρίως, στη βασική βιολογική συγκρότηση των ανθρώπινων όντων…

… Η δυνατότητα επανεγγραφής του «κώδικα της ζωής» εφαρμόζεται στη γεωργία, στην κτηνοτροφία και στην παραγωγή τροφίμων για να προκύψουν νέα είδη φυτών, ζώων, νέες μορφές τροφίμων και νέοι τύποι λιπασμάτων. Όμως όλο και πιο συστηματικά η γενετική μηχανική έχει στους στόχους της τον άμεσο έλεγχο των ανθρώπινων συμπεριφορών. Η έκρηξη του κρατικού και επιχειρηματικού ενδιαφέροντος για τις βιοτεχνολογίες στη διάρκεια της κρίσης στο κοινωνικό εργοστάσιο [σ.σ.: αναφέρεται στην παγκόσμια κινηματική / ανταγωνιστική έκρηξη των δεκαετιών του 1960 και 1970] προέκυψε επειδή, μαζί με τα προφανή οικονομικά οφέλη της, συστηματοποιεί «μια εν δυνάμει δυνατότητα επιπλέον κοινωνικής σταθεροποίησης, κυρίως μέσω της εκτεταμένης δυνατότητας των βιοτεχνολογιών να ελέγξουν τις συμπεριφορές και τα σώματα»…

Αυτά και πολλά άλλα, που ήταν βασικές θέσεις του κοινωνικού / ταξικού ανταγωνισμού (σημαντικών αριθμητικά υποκειμένων) λίγο πριν την ανακοίνωση της «αποκρυπτογράφησης του ανθρώπινου γονιδιώματος / DNA» (έγινε στα τέλη των ‘90s), χαρακτηρίστηκαν στις αρχές της 3 δεκαετίας του 21ου αιώνα από κάθε είδους κωθώνι και κάθε είδους εγκάθετο «ψέκα…»

Καλύτερη συνηγορία στο κράτος και στα δυναμικά δυτικά αφεντικά του 21ου αιώνα δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Ούτε, όμως, μεγαλύτερη συνενοχή στο έγκλημα…

(Για όσους/όσες ενδιαφέρονται, παραθέτουμε μια μικρή ενδεικτική βιβλιογραφία, στα αγγλικά. Δεν γνωρίζουμε αν αυτά τα βιβλία είναι εύκολο να βρεθούν μετά από τόσα χρόνια, όμως οι τίτλοι και οι χρονολογίες δείχνουν την κριτική γνώση που υπήρχε διαθέσιμη άλλοτε… Κι ας θυμίσουμε ότι εκείνη την ιστορική περίοδο η γενετική μηχανική έκανε μόνο τα πρώτα της βήματα / άλματα… Τώρα; Τώρα περιμένουμε να ακούσουμε το «ζήτω τα μεταλλαγμένα»!…

Edward Yoxen, “Life as a Productive Force: Capitalizing the Science and Technology of Molecular Biology”, 1981

Harry Cleaver, “Technology as Political Weaponry”, 1981

Maria Mies, “Why Do We Need All this? A call against Genetic Engineering and Reproductive Technology”, 1987

Brian Tokar, “The False Promise of Biotechnology”, 1992

Andrew Kimbell, “The Human Body Shop”, 1993

Giovanni Berlinguer, “The Body as Commodity and Value”, 1994

Herbert Cottweis, “Genetic Engineering, Democracy and the Politics of Identity”, 1995

Όσοι / όσες ενδιαφέρονται για την ιστορία δυναμικών ενεργειών κατά της γενετικής μηχανικής και των βιοτεχνολογιών στην ευρώπη, ας ανατρέξουν στην ιστορία της γερμανικής, φεμινιστικής Rote Zora, ειδικά από το 1986 ως το 1988.)