Δευτέρα 26 Ιούλη>> Δεν ξέρουμε τι συμβόλαια έχουν υπογράψει γκουβέρνα σαν το ελληνικό ή το γαλλικό. Όταν, όμως, η μορφή-κράτος εμφανίζεται σαν ο γενικός υγειονομικός νταβατζής της «αγοράς εργασίας» αποκαλύπτει την καρδιά της θρυλικής «νέας κανονικότητας»: μόνο οι αιχμάλωτοι της γενετικής μηχανικής, του post humanism, του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα παίρνουν την πιστοποίηση “ακινδυνότητας”. Όχι επειδή θα είναι οι καλύτεροι ή οι υγιέστεροι. Επειδή θα είναι οι παραδομένοι. Σκατά λεφτά θα παίρνουν πάντα – η υποτέλεια είναι συνώνυμη της υποτίμησης.

Αυτό δεν θα γίνει αύριο – φέγγει όμως στον όχι μακρινό ορίζοντα. Για αύριο δουλεύουν οι μπηχεβιοριστές της εξουσίας: οξύνοντας τις απειλές (λένε) μερικές χιλιάδες ακόμα θα αναγκαστούν να παραδοθούν στην κάθε pfizer, moderna, johnson & johnson, κλπ. Κλασσική τακτική κατοχικών (σε αναβάθμιση): απειλούμε με εκτελεστικό απόσπασμα τα γυναικόπαιδα για να παραδοθούν οι αντάρτες. Τώρα απειλούμε τα παιδιά σου ότι θα πεινάσουν, για να σε αναγκάσουν να πέσεις πάνω στη σύριγγα. Είναι πιθανό να συμβεί έτσι, ακόμα μερικές χιλιάδες να μπουν στο χασάπικο της γενετικής μηχανικής με βαριά καρδιά. Κι όταν πολλαπλασιαστούν οι «παράπλευρες απώλειες»; Τα αφεντικά έχουν φροντίσει για την δική τους ανευθυνότητα: έχουν δώσει ασυλία στους εαυτούς τους. Πιθανότερο είναι όμως ότι θα εκτοξευτούν δύο κοινωνικά στοιχεία απ’ αυτά που δεν θεωρούνται αρετή: το μίσος και η κατάθλιψη.

Εν τω μεταξύ η δημαγωγία απολαμβάνει να δείχνει τους ακροδεξιούς / φασίστες των πλατειών. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει: οι μέθοδοί της είναι πια γνωστές. Θυμάστε την προηγούμενη δεκαετία (της όξυνσης της κρίσης) που τα αντίστοιχα υποκείμενα βαφτίζονταν «αντι-συστημικά»; Τα αφεντικά της κρίσης / αναδιάρθρωσης (και όλοι οι πρόθυμοι λακέδες) διαφημίζουν τον ιστορικό φασισμό για να μαντρώσουν / βραχυκυκλώσουν οποιαδήποτε αντικαπιταλιστική, αντικρατική, εργατική ριζοσπαστικοποίηση. Το έκαναν τότε (με επιτυχία…), το ίδιο κάνουν τώρα: οι εθνικιστικές, ρατσιστικές διαστροφές (της πραγματικότητας) είναι πάντα αξιοποιήσιμες.

Τι θα γίνει λοιπόν; Ήδη γίνεται. Πρώτον: ο ατομισμός δεν είναι σωσίβιο. Πενήντα ή τριάντα υγιειονομικοί σ’ ένα νοσοκομείο, ενωμένοι και αποφασισμένοι, δεν είναι απλό άθροισμα πενήντα ή τριάντα ανθρώπων. Δεν είναι “μειοψηφία”… Είναι μια πολύ σκληρή μπουκιά για να την καταπιεί ο νέος ολοκληρωτισμός· του κάθεται στο λαιμό. Στην επικράτεια του βασιλιά Macron δείχνουν τον δρόμο.

Δεύτερον: ο συνδικαλισμός της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου έχει πεθάνει ακόμα και σαν φάντασμα. (Το απέδειξε, αν χρειαζόταν όντως απόδειξη, με το πρόσφατο νομοσχέδιο που διαλύει τα ωράρια προς όφελος των αφεντικών…) Αυτά τα «ναι μεν (καθολικός εμβολιασμός) αλλά όχι με καταναγκασμό, με πειθώ», θα ήταν γελοία αν δεν ήταν παράλογα και απάνθρωπα. Ενάμισυ χρόνο τώρα το ένα και μοναδικό επιχείρημα «πειθούς» που έχει επιστρατευτεί είναι αυτό: θάνατος! Τώρα προστέθηκε άλλο ένα: ανεργία. Η αριστερά αρκείται στο πρώτο, της φαίνεται προτιμότερο… (Ανήκει στο ρεπερτόριο της κυριαρχίας στον 21ο αιώνα…)

Οι ιστορικές μορφές οργάνωσης (συνδικάτα, κόμματα), παρακμιακά εδώ και πολύ καιρό στα μέρη μας, αγκομαχούν τώρα καθώς δεν μπορούν να σώσουν ούτε καν τα προσχήματα. Αποδέχονται το υγιεινιστικό πραξικόπημα σε όλο του το μεγαλείο, αλλά θα ήθελαν ακόμα εντονότερες εκστρατείες ψυχολογικού πολέμου… Θυμίζουν, τηρουμένων των αναλογιών, την ρατσιστική “αριστερά” του Τελ Αβίβ: δεν συμφωνεί με την φυσική εξόντωση των Παλαιστινίων που θέλει η “δεξιά”, την θεωρεί σκληρή και θέλει κάτι ανθρωπιστικό: να κλειστούν στα μπαντουστάν…

Προχωράμε προς το τέλος της δεύτερης χρονιάς του πολέμου. Τι χρειαζόμαστε; Αντιπολεμικές επιτροπές; Σοβιέτ κατά του πολέμου; Πείτε τα όπως νομίζετε: θα είναι ιδιαίτερα μειοψηφικά στη σύνθεσή τους, και στις τωρινές συνθήκες δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο!

Τρίτον: μαζί με τις πλατφόρμες απορρίπτουμε και τα ψυχοφάρμακα! Είναι ο επιτάφιος του ατομισμού.

(φωτογραφία κάτω. Στη γαλλική επικράτεια ένα μεγάλο μέρος της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, που περιλαμβάνει απ’ τις πρώτες βοήθειες ως τον προσανατολισμό του ασθενή σε δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια βαθμίδα, το κάνει η πυροσβεστική. Οι πυροσβέστες τρέχουν, όχι μόνο για τις φωτιές αλλά και για τα στραμπουλήγματα ή τα κοψίματα. Αυτό έχει κάνει την πυροσβεστική μακράν το πιο αγαπητό σώμα στη γαλλική κοινωνία, ενώ και οι ίδιοι οι πυροσβέστες απαιτούν να μην αντιμετωπίζονται σαν «σώμα ασφαλείας».

Όταν ο βασιλιάς Macron ανήγγειλε τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό, οι πυροσβέστες απάντησαν «ξεχάστε το!». Τώρα 7 συνδικάτα των πυροσβεστών, ζητούν επίσημα να βγουν απ’ τον λογαριασμό του καταναγκασμού. Υποθέτουμε ότι προετοιμάζονται και για απεργίες…)