Η αντικατάσταση της φυσικής ανοσίας με μια τεχνητή ήταν και είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για να επιβληθούν τα όποια βιοτεχνολογικά προϊόντα ως λύσεις.
Δημοσίευση για την «αλληλεπίδραση λοίμωξης και εμβολιασμού στη μακροπρόθεσμη προστασία από την covid-19».
«Χρησιμοποιώντας μια ομάδα περισσότερων από 2 εκ. ατόμων, έδειξαν ότι η ανοσία που σχετίζεται με λοίμωξη ήταν 95% προστατευτική έναντι επακόλουθης επαναμόλυνσης κατά τη διάρκεια 20 μηνών παρακολούθησης σε σύγκριση με την καθόλου ανοσία (από λοίμωξη).Συγκριτικά, τα άτομα με προηγούμενη λοίμωξη που έλαβαν και μία δόση εμβολίου για την covid-19 εμφάνισαν επιπλέον 58% χαμηλότερο κίνδυνο επαναμόλυνσης, αν και με κάποιο βαθμό μείωσης τους επόμενους 9 μήνες παρακολούθησης.Τα άτομα με προηγούμενη λοίμωξη που έλαβαν δύο δόσεις εμβολίου επωφελήθηκαν οριακά περισσότερο από εκείνα που έλαβαν μία δόση, με 66% χαμηλότερο κίνδυνο επαναμόλυνσης από εκείνα της κοόρτης μόνο με λοίμωξη.»
Τα εμβόλια mRNA SARS-CoV-2 κυκλοφόρησαν στην αγορά ως η απάντηση στις ευρέως αντιληπτές ως κρίσεις δημόσιας υγείας με αφορμή την Covid-19. Η χρήση εμβολίων mRNA στο πλαίσιο μολυσματικών ασθενειών δεν είχε προηγούμενο, αλλά οι απελπιστικοί καιροί φαινόταν να απαιτούν απεγνωσμένα μέτρα. Τα εμβόλια mRNA χρησιμοποιούν γενετικά τροποποιημένα mRNA που κωδικοποιούν πρωτεΐνες ακίδας. Αυτές οι αλλαγές κρύβουν το mRNA από τις κυτταρικές άμυνες, προάγουν μεγαλύτερο βιολογικό χρόνο ημιζωής για τις πρωτεΐνες και προκαλούν υψηλότερη συνολική παραγωγή πρωτεϊνών ακίδας. Ωστόσο, τόσο τα πειραματικά όσο και τα στοιχεία παρατήρησης αποκαλύπτουν μια πολύ διαφορετική ανοσολογική απόκριση στα εμβόλια σε σύγκριση με την απόκριση στη μόλυνση με SARS-CoV-2. Όπως θα δείξουμε, οι γενετικές τροποποιήσεις που εισάγονται από το εμβόλιο είναι πιθανώς η πηγή αυτών των διαφορικών αποκρίσεων. Σε αυτό το άρθρο, παρουσιάζουμε τα στοιχεία ότι ο εμβολιασμός, σε αντίθεση με τη φυσική λοίμωξη, προκαλεί μια βαθιά έκπτωση στη σηματοδότηση της ιντερφερόνης τύπου Ι, η οποία έχει διάφορες δυσμενείς συνέπειες στην ανθρώπινη υγεία. Εξηγούμε τον μηχανισμό με τον οποίο τα ανοσοκύτταρα απελευθερώνουν στην κυκλοφορία μεγάλες ποσότητες εξωσωμάτων που περιέχουν πρωτεΐνη ακίδας μαζί με κρίσιμα microRNA που επάγουν μια σηματοδοτική απόκριση στα κύτταρα λήπτες σε απομακρυσμένες τοποθεσίες. Εντοπίζουμε επίσης πιθανές βαθιές διαταραχές στον ρυθμιστικό έλεγχο της πρωτεϊνοσύνθεσης και στην επιτήρηση του καρκίνου. Αυτές οι διαταραχές αποδεικνύεται ότι έχουν δυνητικά άμεση αιτιολογική σύνδεση με νευροεκφυλιστική νόσο, μυοκαρδίτιδα, ανοσοθρομβοπενία, παράλυση Bell, ηπατική νόσο, μειωμένη προσαρμοστική ανοσία, αυξημένη ογκογένεση και βλάβη του DNA. Δείχνουμε στοιχεία από αναφορές ανεπιθύμητων ενεργειών στη βάση δεδομένων VAERS που υποστηρίζουν την υπόθεσή μας. Πιστεύουμε ότι μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση κινδύνου/οφέλους των εμβολίων mRNA τα αποκλείει ως θετικούς παράγοντες που συμβάλλουν στη δημόσια υγεία, ακόμη και στο πλαίσιο της πανδημίας Covid-19.
Μελέτη των σχετικών ερευνών από την αρχή της πανδημίας μέχρι τις 28 Οκτώβρη 2021 «βρήκε καλά διεξαχθείσες βιολογικές μελέτες που αποδεικνύουν την προστατευτική ανοσία μετά από μόλυνση».
Μεταξύ άλλων: «Ορισμένα άτομα που έχουν αναρρώσει από την covid-19 ενδέχεται να μην ωφεληθούν από τον εμβολιασμό κατά της covid-19. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη διαπίστωσε ότι η προηγούμενη μόλυνση από covid-19 συσχετίστηκε με αυξημένες ανεπιθύμητες ενέργειες μετά τον εμβολιασμό με το εμβόλιο mRNA Comirnaty BNT162b2 (Pfizer–BioNTech).»
Μελέτη σύγκρισης της φυσικής ανοσίας με αυτή που προκαλείται από τα εμβόλια.
«Έξι μήνες μετά τη χορήγηση της δεύτερης δόσης, οι εμβολιασμένοι αντιμετώπιζαν 6 έως 13 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από στέλεχος Δέλτα, συγκριτικά με όσους είχαν φυσική ανοσία, έδειξε μια πρώτη ανάλυση σε 16.000 ασφαλισμένους.»
«Ο κίνδυνος συμπτωματικής νόσου ήταν 27 φορές υψηλότερος στους εμβολιασμένους από ό,τι σε όσους είχαν παλαιότερα προσβληθεί από κοροναϊό, διαπιστώνει δεύτερη ανάλυση σε 32.000 άτομα.»
«Ο κίνδυνος νοσηλείας ήταν οκτώ φορές μεγαλύτερος.»
Έρευνα που δείχνει την ισχυρή ανοσία μετά από μόλυνση από Sars-Cov-2.
Με τη συνεχιζόμενη πανδημία, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς αναπτύσσεται η φυσική ανοσία έναντι του SARS-CoV-2 και της COVID-19. Έχουμε εντοπίσει ότι τα άτομα με πιο σοβαρή νόσο COVID-19 αναπτύσσουν μια πιο ισχυρή και εξουδετερωτική απόκριση αντισωμάτων έναντι της πρωτεΐνης ακίδας SARS-CoV-2. Τα άτομα που παρουσίασαν μεγαλύτερη απόκριση έναντι της ακίδας παρουσίασαν επίσης αποκρίσεις αντισωμάτων έναντι άλλων ιικών αντιγόνων, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεΐνης νουκλεοκαψιδίου και του ORF8. Επιπλέον, αυτή η μελέτη αποκαλύπτει ότι τα άτομα με πιο σοβαρή νόσο εμφανίζουν μεγαλύτερη απόκριση των Β κυττάρων μνήμης έναντι της ακίδας. Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι τα άτομα με πιο σοβαρή νόσο COVID-19 πιθανότατα προστατεύονται καλύτερα από την επαναμόλυνση με SARS-CoV-2.
Η μεγαλύτερη έρευνα έως τώρα (σε 20.000 υγειονομικούς στην αγγλία) έδειξε ότι η ανοσία που έχουν όσοι νόσησαν από τον ιό διαρκεί τουλάχιστον 5 μήνες (γιατί δεν έχουν δεδομένα για περισσότερο καιρό!) και είναι το ίδιο αποτελεσματική σε προστασία από σοβαρή ασθένεια με τα καλύτερα εμβόλια.
Με τον ορισμό της «ανοσίας αγέλης» να έχει ήδη αλλάξει, καθιερώνοντας την χρήση εμβολίων για την επίτευξή του, ο Fauci ανεβάζει το ποσοστό των εμβολιασμένων που είναι απαραίτητοι για να επιτευχθεί αυτή η «ανοσία».
Συγκεκριμένα, σε άρθρο στην new york times, διαβάζουμε ότι έχει δηλώσει πως: «Όταν οι δημοσκοπήσεις έλεγαν ότι μόνο οι μισοί περίπου αμερικανοί θα έκαναν το εμβόλιο, έλεγα ότι μπορούμε να φτάσουμε την ανοσία της αγέλης με το 70% – 75% εμβολιασμένους. Έπειτα, όταν οι νεότερες έρευνες έλεγαν ότι το 60% ή περισσότερο θα το έκανε, σκέφτηκα ότι μπορώ να το ανεβάσω λίγο, οπότε το πήγα στο 80% – 85%».
Στα τέλη του 2020, ο Π.Ο.Υ αλλάζει τον ορισμό της «ανοσίας αγέλης», ώστε να ταιριάζει περισσότερο με την «σωτήρια» χρήση των σαν-εμβολίων.
ο ορισμός στις 9/6/2020
ο ορισμός στις 13/11/2020