Δευτέρα 7 Δεκέμβρη. Όποιοι (όσοι υπάρχουν, δηλαδή ελάχιστοι…) έχουν φροντίσει να παρακολουθούν έστω και στοιχειωδώς τόσο την “καπιταλιστική ανάπτυξη” όσο και τις κρισιακές ταλαντώσεις αυτής της ανάπτυξης, βρίσκονται μαζί με όλους τους υπόλοιπους, στον ίδιο λάκο. Στην “κοινή δεξαμενή” των “αρνητών”, που στην πράξη είναι η ταράτσα – κι – απομόνωση των οικοδομημάτων όπου οι μάζες (το μυαλό, η ηθική, τα συναισθήματα, η λογική τους) γίνονται πρώτη ύλη για το λάδωμα των γραναζιών της γενικής καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης. Εν προκειμένω του άλματος στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Η διαφορά τους; Ότι καταλαβαίνουν!

Οι αντιδράσεις σ’ αυτήν την συστημική βία είναι υπαρκτές και πολύμορφες! Απέναντι σ’ αυτό το είδος άγριας πρωταρχικής συσσώρευσης του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος έχει εκδηλωθεί μια πρωταρχική απόρριψη, που ούτε συνοχή έχει, ούτε ευστοχία στο μεγαλύτερος μέρος της. Όποιος όμως έχει το κουράγιο να ανατρέξει στην ιστορία θα μάθει πως αυτό δεν είναι τόσο παράξενο· πως δεν συμβαίνει πρώτη φορά· και πως αυτή η άγουρη, ανεπεξέργαστη, συχνά ανορθολογική αντίδραση, που επιτρέπει σε διάφορες “5ες φάλαγγες” του συστήματος να εντείνουν την διάβρωση (οδηγώντας σε παράλυση από άλλους δρόμους) είναι ένα είδος ευρείας και πραγματικής πολιτικής χαρτογραφίας της εποχής, πέρα ακόμα και από τα ζητήματα της υγείας / αρρώστιας.

Ξέρουμε τι συμβαίνει τώρα (θα έπρεπε να το ξέρουν και πολλοί άλλοι). Η σύγχρονη τεχνολογία είναι μυστικοποιημένη / φετιχοποιημένη ενόσω έχει γίνει (και θα γίνει ακόμα εντονότερα) η κυρίαρχη πλευρά της καθημερινής ζωής. Το τεχνολογικό υπόστρωμα του καπιταλισμού γίνεται όλο και πιο πολιτικό, όχι επειδή το υιοθέτησε κάποιο κόμμα αλλά επειδή εξελίσσεται σε πρώτη και τελευταία ανάλυση σαν καθοριστικό ακόμα και για τις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής. Είναι πολιτικό ως τεχνικές της εξουσίας.

Οι υποτελείς αντιλαμβάνονται τόσο τις τεχνολογικές εφαρμογές όσο και την υπερ-κωδίκωση που αυτές επιβάλλουν στις κοινωνικές σχέσεις σαν έναν ανεξάρτητο, μυστηριώδη αλλά και “φιλικό” παράγοντα, ένα καλό τζίνι, ανεξάρτητο απ’ τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις και εξελίξεις, τις οποίες άλλωστε αγνοούν σαν τέτοιες. Ζουν μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο αλλά δεν έχουν την κριτική του αντίληψη σαν ένα κάτεργο παραγωγής, κατανάλωσης, συναισθημάτων, ηθικών, αισθητικών. Αγνοούν το συνεχές της οργάνωσής του απ’ τα πάνω· νομίζουν (αυτά τα υπερφίαλα Εγώ νομίζουν…) ότι είναι οι αποκλειστικοί ή έστω οι βασικοί πρωταγωνιστές της ζωής τους. Συνεπώς, κάθε “στραβή” ωθεί αυτές τις σε μεγάλο βαθμό παλαιο- και νεο-μικροαστικές μάζες – των – Εγώ στο άλλο άκρο της μυστικοποίησης / φετιχοποίησης, στην αναζήτηση δηλαδή κάποιου παντοδύναμου “σατανικού” σχεδίου ή παράγοντα, του οποίου την “αποκάλυψη” θεωρούν “απελευθερωτική” σαν τέτοια…

Μπροστά σε μια βία που ξεχυλίζει psyop και είναι απροσδόκητη, σε ένα περιβάλλον μακρόχρονης χρεωκοπίας / εγκατάλειψης της εργατικής κριτικής (λόγω και έργω), τι διαφορετικό θα περίμενε κανείς να συμβεί; Ακόμα περισσότερο που οι διάφορων ειδών τερατολόγοι τυγχάνουν ιδιαίτερης δημαγωγικής / καθεστωτικής («αρνητικής»…) προβολής, επειδή τελικά βολεύουν! Μπορεί, για παράδειγμα, μέσα σε μια διαδήλωση κάμποσων δεκάδων χιλιάδων να υπάρχουν 500 ή 1000 φασίστες και 10 πλακάτ που χρεώνουν τις 5G κεραίες για τον covid: αυτά θα είναι που θα υποδειχθούν, που θα προβληθούν μηντιακά, και τίποτα άλλο… Εντελώς τυχαία…

Ενώ ο αιφνιδιασμός της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας την περασμένη άνοιξη ήταν απόλυτος και παραλυτικός / διαλυτικός, κι ενώ τα καθεστωτικά πραξικοπήματα σε μια πρώτη φάση πέτυχαν (δηλαδή επιβλήθηκαν) σχεδόν απόλυτα χωρίς τις μαζικές και εύλογες αρνήσεις που τους αντιστοιχούσαν, σε μεταγενέστερο χρόνο, απ’ το καλοκαίρι και μετά, σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, η πανούργα Ιστορική Διαλεκτική γέννησε αυτήν την ανατροπή: ο (συχνά υποχόνδριος) υγιεινισμός των πρωτοκοσμικών που πάνω του καλοπάτησε αρχικά η τρομοεκστρατεία στρέφεται τώρα εναντίον του κύριου σκοπού της, εναντίον των σανεμβολίων! Κι έτσι προκύπτει το από πρώτη ματιά παράδοξο εύρημα των κοινωνικών δειγματοληψιών: ενώ οι πλειοψηφίες εξακολουθούν να αποδέχονται τις απαγορεύσεις που θεμελειώθηκαν στην πρώτη φάση των πραξικοπημάτων, τώρα (αλλά μην πολυφανεί αυτό!) ένα μεγάλο μέρος τους, την στιγμή 0 απ’ την άποψη των βιοτεχνολογικών στόχων που είχαν αυτά τα πραξικοπήματατα, απορρίπτουν την γενετική πειρατεία που λανσάρεται σαν «έξοδος», σαν «σωτήρια» μέσω των σανεμβολίων!

Είναι η ιστορική στιγμή που πρέπει να ξηλωθεί όλη η «αφήγηση» του υγιεινιστικού τρόμου – αυτής της εκβιαστικής «εμπέδωσης» της βιοπολιτικής της κυριαρχίας! Αναδρομικά, πηγαίνοντας προς τα πίσω, και εξηγώντας (μαζί με τα υπόλοιπα) το γιατί στον καπιταλισμό του 21^ου αιώνα η κατασκευή μεγαφόβων και μεγα-απειλών είναι (ως τώρα) παιχνιδάκι για τους ψυχολόγους, τους κοινωνιολόγους, τους διαφημιστές και τους μπηχαβιοριστές του Θεάματος – και σε καμμία περίπτωση «απόδειξη» της αλήθειας της όποιας απειλής!! Και προοπτικά, προεκτείνοντας κατ’ αρχήν την εμπειρική γνώση του σκοτεινού σήμερα στο μέλλον, «εκπαιδεύοντας» όσους είναι διατεθειμένοι να ζήσουν πράγματι σ’ αυτόν τον αιώνα πάνω στο τι ακριβώς είναι η καπιταλιστική 4^η βιομηχανική επανάσταση και τις καινούργιες νόρμες έχει.

Οι κάθε είδους λακέδες όλων των μαχαραγιάδων θα κτυπιούνται: η εργατική κριτική είναι «ψυχική αρρώστια» θα λένε! Το έχουν ξανακάνει άλλοι όμοιοί τους, στο παρελθόν… Από ένα σημείο και μετά δεν χρειάζεται καν να απαντάμε· χρειάζεται κατ’ αρχήν να τους παρακάμψουμε. Έχουμε τελειώς αντίθετες αναφορές και σκοπούς, είμαστε εχθροί τους – και το εννοούμε!

Όπως το εννοούν κι αυτοί.

(φωτογραφία: Θυμάται κανείς τον “ιό της χιλιετίας”; Τότε, πάντως, δεν υπήρχαν ούτε τηλεχειριστήρια της καθημερινής ζωής ουτε antisocial media…)